Əbu Talibi İslama Dəvət Cəhdləri

− Ey əziz əmim! Allaha and olsun ki, əgər onlar bu işdən əl çəkməyimin əvəzində günəşi bir əlimə, ayı da o biri əlimə versələr, Allah məni müzəffər və müvəffəq edənə və ya ölənə qədər bu işdə sabit qalacaq və əsla yolumdan dönməyəcəyəm!

Kainatın Fəxri Rəsulullah (s.ə.s.) çox məyus idi... Ayağa durub gedərkən də göz yaşı tökürdü. Ancaq o qədər ürəkdən və səmimi danışmışdı ki, titrəyən səsində belə bu işi axıra kimi davam etdirmək qətiyyəti vardı. Bu sözlər Əbu Talibə çox təsir etmişdi. Heç atası Abdulmuttalibin əmanətini, qardaşı Abdullahın ini ac qurdlara təslim etmək olardımı? Allah Rəsulunun arxasınca:

− Gəl, ey qardaşımın oğlu, gəl,− deyir. Səsinin tonunda bir hərarət  var idi. Məhzun Nəbi (s.ə.s.) gozünün yaşını silərək səsin gəldiyi tərəfə çevrilir. Gözlər dildən əvvəl bir-birini başa düşmüşdü sanki. Əbu Talib qardaşı oğluna bunları deyir:

− Get, ey qardaşımın oğlu, get! Get və istədiyini elə! Allaha and olsun ki, mən Səni heç kimə təslim etməyəcəyəm.^[2]

Sonra da şeirləri ilə Ona dəstək olacağını və torpağa tapşırılana kimi qardaşı oğlunun arxasında dayanacağını bildirir.

Əbu Talibin qardaşı oğlunu onlara təslim etmək niyyətinin olmadığını və Onu qorumaq qərarında israr etdiyini görənlər bu dəfə üsullarını dəyişir və başqa bir təkliflə Əbu Talibin hüzuruna gəlirlər. Aralarında Umara ibn Vəlid adlı yaraşıqlı və güclü bir gənc də var idi. Sözə belə başlayırlar:

− Ey Əbu Talib! Bu, Umara ibn Vəliddir. Qureyşin ən güclü və ən yaraşıqlı gəncidir, Bu oğlan sənin köməkçin olsun, onu oğulluğa götür, sənin olsun. Onun əvəzində bizə sənin və dədə-babalarının dinini dəyişdirən, qövmünə müxalif çıxan və böyüklərimiz haqqında “yaxşı düşünməyən” qardaşın oğlunu ver, Onu öldürək. Madam ki, qisas məsələsində sizdən bir adamın əvəzi bizdən bir adamdır, budur, bu gənc də Onun qan əvəzi olsun.

Necə də çirkin və əxlaqsız bir təklif idi! Bir yanda əsrlərdir gəlişi gözlənilən Sonuncu Peyğəmbər, digər tərəfdə isə təkcə zahiri görünüşü etibarilə diqqəti çəkən bir gənc! Bir də ki, kim kimin yerini doldura bilərdi! Buna görə də Əbu Talib tərəddüdsüz:

− Allaha and olsun ki, siz çox çirkin bir təklif irəli sürürsünüz. Məndən öz övladınızı böyük görüb evimə qəbul etməyimi, əvəzində isə öz oğlumu sizə verməyimi və Onu öldürməyinizə göz yummağımı gözləyirsiniz?! Vallah, bu, əsla olmayacaq, − cavabını verir.

Yenə Əbu Talibin güzəştə getmədiyini görən Mutim ibn Adiyy töv­rünü bir az dəyişərək bunları deyir:

− Vallah, ey Əbu Talib! Qövmün bu günə kimi səninlə çox insaflı davrandı və səni xoşuna gəlməyən şeylərə məcbur etmədi. Ancaq görürəm ki, bu gün sən onların heç bir təklifinə razılıq vermirsən!

Bu adamlar Allah Rəsulunu (s.ə.s.) göz gorə-görə öldürmək istəyirdilər və buna razı olmadığı üçün də bu cür hərəkətin adı insafsızlıq olurdu. Bundan da böyük axmaqlıq  ola bilməzdi və onlara başa düşdükləri dillə cavab vermək lazım idi. Əbu Talib onlara cavabını  verir: