Əbu Talibi İslama Dəvət Cəhdləri

− Allaha and olsun ki, siz heç vaxt insaflı olmadınız. İndi sən mənim pərişan olmağımı və insanların əleyhimə çirkin işlər görməsini təklif edirsən! Əlindən gələni et!

Bu danışıq onsuz da yarıya qədər çəkilmiş qılıncların bundan sonra tamamilə qından çıxması mənasına gəlirdi. Bu günə kimi fərdi və yerli xarakter daşıyan düşmənçilik bundan sonra mütəşəkkil olacaq və özünü Məkkənin hər yerində göstərəcəkdi. Bu düşmənçiliyin əsas hədəfi yalnız Rəsulullah (s.ə.s.) da deyildi. Hər bir qəbilə o günə kimi öz aralarında İslamı qəbul edən kim varsa, onu özünə düşmən sayır və onlara ümumi mənada müharibə elan edirdilər. Dinlərindən döndərmək üçün onlara min cür işgəncə verir, ağlagəlməz üsullara əl atırdılar.

Artıq məsələnin insaf ölçülərini aşıb ağılı kənara qoyduğunu  görən Əbu Talib çox keçmədən o biri qardaşlarını məsələdən agah edib qardaşı oğlanlarını qorumaq üçün onların da dəstəyini almaq istəyəcəkdi. Abdulmuttalib və Haşimoğullarının, demək olar ki, hamısı onun bu çağırışına müsbət cavab verdiyi halda, təkcə Əbu Ləhəb buna etiraz edərək qardaşı oğluna qarşı çıxanlarla birlikdə olmağı üstün tutacaqdı. Qəbiləsindən gözlədiyi dəstəyi alan Əbu Talibin əhvalı artıq yerində idi, bu qədər çətin bir mərhələnin axırında yenidən bir yerə yığışıb həmfikir olduqlarına görə şeir dili ilə onları tərifləyəcək və qardaşı oğlu Məhəmmədi mədh edəcəkdi. Artıq qardaşı oğlunun üstünə toz da qonmasına  imkan verməyəcəkdi.^[3]

Kürəkənlərə edilən təzyiq

Qureyş məsələyə hiyləgərcəsinə yanaşır, başda Allah Rəsulu (s.ə.s.) olmaqla Hz. Xədicəyə də ağrı-acı vermək üçün hərtərəfli  təzyiq göstərirdilər. Rəsulullahın üç qızı peyğəmbərlikdən əvvəl ailə qurmuşdu. Qureyş Rəsulullahın kürəkənlərinə onları boşamaları üçün təzyiq göstərir və onlara Hz. Məhəmmədin (s.ə.s.) qızlarını boşadıqları təqdirdə istədikləri qızla evləndirəcəklərinə dair zəmanət verirdi. Rəsulullahın (s.ə.s.) qızları Ruqiyyə və Ümmü Gülsüm Əbu Ləhəbin iki oğlu − Utbə və Uteybə ilə ailə həyatı qurmuşdu. Utbə ilə Uteybə bu təzyiqlər qarşısında müqavimət göstərəcək fitrətə malik deyildilər. Onlar istədikləri qızlarla evlənmə zəmanəti alan kimi Ruqiyyə və Ümmü Gülsümü boşayırlar... Dağılan ailələr Allah Rəsulu və həyat yoldaşı Hz. Xədicə üçün ayrı bir dərd olmuşdu...

Adi vaxtlarda yalnız bir övladın ailəsinin dağılması ata-ananı qəm-qüssəyə düçar edirsə, Peyğəmbərimiz və həyat yoldaşı Hz. Xədicə bir anda iki qızının dağılan ailəsi ilə üzləşmişdilər. Həm də heç bir səbəbsiz... Yeganə “səbəb” onların Allah Rəsulunun qızları olması idi.

Təkcə Zeynəb anamızın həyat yoldaşı Əbul-As bu təzyiqlərə boyun əyməmiş və Peyğəmbərimizin qızını boşayıb Allah Rəsuluna olan hücumlara dəstək verməmişdi. Çünki o, qərarını özü verə biləcək qədər şərəfli, ailə işlərinə başqasının müdaxilə etməsinə imkan verməyəcək qədər də izzətli bir həyat yaşayırdı. Ortada bir məsələ var idisə, buna dair qərarı özü verir və sonrakı həyatını da öz iradəsi ilə davam etdirirdi. Onun fikrincə, bir ailədə xoşbəxtlik var idisə, bunu kənardan heç bir güc dağıtmağa cürət etməməli idi. Əbul-Asın xoşbəxt bir ailəsi var idi və həyat yoldaşının fərqli düşünməsi də bu xoşbəxtliyə heç bir mənfi təsir etmir, əksinə, bu xoşbəxtliyin daha da artmasına kömək edirdi. Buna görə də, o, bütün bu təzyiqlərə məhəl qoymur, görüləsi işlərini görür və özünü də boş gurultuya alət etmirdi.