Səhabələr

Əbu Talibi İslama Dəvət Cəhdləri

Küfr belədir: kafirlər bu cür ağır günləri də dəyərləndirib, onlardan Peyğəmbərimizin əleyhinə istifadə etmək üçün hərəkətə keçirlər. Bu məsələyə də rəhbərlik edən Peyğəmbərimizin (s.ə.s.) əmisi Əbu Ləhəb idi. Uqbə ibn Əbu Muayt, Kab ibn Əşrəf və As ibn Vail də bu karvana qoşulmuşdu. Onlar Allah Rəsulunun (s.ə.s.) artıq oğul övladının qalmadığını deyir və bununla da nəslinin kəsiləcəyini hər tərəfə yayırdılar. Əbu Ləhəb Abdullahın vəfat etdiyi gecənin səhərisi gün Qureyşin arasında çığırmışdı:

− Bu gecə Məhəmmədin nəsli kəsildi.

Onların fikrincə, nəsil-nəcabət ancaq oğlan uşağı ilə davam edirdisə, bunun bir mənası var idi. Müşriklər nəsli davam etməyən bir adamın adının tezliklə dünyadan silinəcəyinə inanır və buna görə də oğlan uşağına sahib olmaq üçün hər cür üsula əl atırdılar. Qız uşaqlarını adam yerinə qoymayan bir zehniyyətdən, başqa nə gözləmək olardı ki? İnsan ölümündən də istifadə edərək bununla bağlı siyasət aparırdılar. Onlar hər cür hadisəni, hərəkəti öz xeyrinə dəyərləndirib bundan qarşı tərəfə hücum vasitəsi kimi istifadə edirdilər.

Bir müddətdən sonra Allah Rəsuluna (s.ə.s.) “Kövsər” surəsi göndərilir. Bu dəfə də Məkkə müşriklərinin məkrli oyunları alt-üst olur. Çünki gələn ayədə əsl nəsli kəsiləcək olanların və yer üzündə adı yaddan çıxıb gedəcəklərin Allah Rəsuluna (s.ə.s.) qarşı çıxaraq Ona düşmənçilik edənlər olduğu xəbər verilir və Rəsulullaha (s.ə.s.) Kövsər müjdəsi verilərək, Ondan namaz qılıb qurban kəsməyə davam etməsi istənilirdi.[10]

Bədxah qonşular və təhdid halqası

Taleyin başqa bir cilvəsi idi ki, Rəsulullahın (s.ə.s.) ən qatı düşmənləri qonşuları idi. Əbu Ləhəbin evi də Onun evinə bitişik idi. Evi evinə bitişik olan digər qonşuları da Əbu Ləhəbdən fərqli deyildilər: Hakəm ibn Əbil As, Uqbə ibn Əbu Muayt, Adiyy ibn Hamra və ibn Əsda əl-Huzəli də düşmənçilikdə Əbu Ləhəbdən geri qalmır və Ona əziyyət vermək üçün fürsət axtarırdılar.[11]

Bir gün bu adamlardan biri Peyğəmbərimiz (s.ə.s.) namaz qılarkən Onun üstünə qoyunun murdar içalatını atmış, başqa biri də onu götürüb Rəsulullahın (s.ə.s.) dəstəmaz suyunun içinə doldurmuşdu. Bir müddət sonra Peyğəmbərimiz onların şərindən qorunmaq üçün araya divar hörmüşdü. Buna baxmayaraq, bu hərəkətlərindən əl çəkmədiklərini görüb bir gün atdıqları murdar şeyləri bir dəyənəyin ucu ilə götürərək qapının ağzına çıxmış və onlara göstərib belə demişdi:

− Ey Abdimənafoğulları! Bu, necə qonşuluqdur?[12]

Uqbə ibn Əbu Muayt işi daha da böyütmək istəyir və bir axşam vaxtı evinə gələn Əbu Cəhillə Məhəmmədül-Əminə pislik etmək məsələsində sözü bir yerə qoyur.[13] Öz aralarında söhbət edərkən Peyğəmbərimizi (s.ə.s.) göstərib:

− Hansınız filankəsin kəsdiyi dəvənin içalatını gətirib səcdəyə gedəndə Məhəmmədin üstünə atmaq kimi bir qəhrəmanlıq göstərə bilər? − deyirlər.

Aralarında ən yaramaz olanı ayağa durur. Bu, Uqbə idi. Həmin içalatı gətirir və gözləməyə başlayır. Rəsulullah (s.ə.s.) səcdəyə getdiyi əsnada yanına gəlib əlindəki içalatı Onun kürəyinin ortasına atır. Allahın ən sevgili qulu Allaha ən yaxın məqamda − səcdədə qonşuları tərəfindən belə çətin vəziyyətə salınmışdı.

Davamı: 1 2 3 4 5 6 7