Əmisi Əbu Talibin Himayəsi

Kiçik uşaq olsa da, O da gəlməli idi və İnsanlığın Əmini dəvət edilir. Onlardan bir nəfər qaçıb karvana getmiş və gözlərin aradığı Zatı yeməyə dəvət etmişdi. Artıq O da gəlirdi. Onun yerindən qalxması və kilsəyə tərəf hərəkət etməsi ilə üstündə kölgə salan bulud da hərəkət etmiş və dəvət edilən məkana doğru irəliləməyə başlamışdı. İndi istədiyinə nail olmuşdu. Bahiranın qənaəti bir az da yəqinləşmişdi, cavabını gözləyən suallarına cavab tapmaq ümidindən doğan həyəcan  az qala ürəyini dayandıracaqdı.

Yanına gəlib nurlu camalını görəndə artıq bütün tərəddüd və şübhələrinə son qoyulmuş, məsələ çözülmüşdü. Gözləri, sanki, Məhəmmədin üstündə kilidlənmişdi. Əvvəlcə Onu uzun-uzadı  süzür. Ona başdan-ayağa göz gəzdirir və axtardığını tapmağın sevinci bürüyür bütün vücudunu. Heç şübhə yox idi ki, O, qədim kitabların müjdələdiyi Əhməddən başqası deyildi.

Süfrədə artıq yeməklər yeyilmiş və qonaqlar yavaş-yavaş getməyə hazırlaşırdı. Birdən danışmadan gedərsə? Hansı yolla olur-olsun, Onunla danışmalı, fiziki şəraitdən çıxardığı nəticəni Onun özü ilə görüşüb dəqiqləşdirməli idi. Bir fürsət tapıb yanına yaxınlaşır:

− Ey  yeniyetmə, − deyir və əlavə edir, – Sənə bir neçə sual verəcə­yəm. Ancaq Lat və Uzza xatirinə, soruşduqlarıma cavab ver.