Səhabələr

Ən öndəkilər

Əbu Bəkir çox keçməmiş Hz. Xədicənin qapısını döyürdü. Qapını açan aradığı şəxs idi. Bu simada yalan ola bilərdimi heç? Marağından az qala çatlayırdı, amma əmin olmaq üçün əvvəlcə məsələyə bir az məsafəli yanaşır:

− Ey Məhəmməd! Sən camaatın adət-ənənələrini tərk edib babalarının dinindən əl çəkmisənmi?

Allah Rəsulu (s.ə.s.) köhnə dostu ilə necə davranacağını çox yaxşı bilirdi. Onu yaxşı tanıyırdı:

− Mən Allahın Rəsuluyam, ey Əbu Bəkir, − deyir, sonra da əlavə edir:

− Allah Risalətini təbliğ etmək üçün Məni sənə və bütün insanlara Peyğəmbər olaraq göndərdi. Səni də Ona dəvət edirəm. Vallah, ya Əbu Bəkir, səni dəvət etdiyim Allah Haqdır. O, bənzəri olmayan yeganə Təkdir. Biz Ondan başqasına qul ola bilmərik... Gəl sən də Allaha iman gətir...

Əbu Bəkir hələ də ehtiyatı əldən vermir, qənaətini daha da qüvvətləndirmək istəyirdi. Buna görə:

− Yaxşı, bu məsələdə dəlil-sübutun nədir? − deyə soruşur.

Risalətlə ucaldılan Sevgili Sultan da onun halını anlamışdı və aydın idi ki, anladığı dildə danışmaq istəyirdi. Onu heyrətə salan cavab lazım idi. Buna görə:

− Yəməndə rastlaşdığın yaşlı adam, − cavabını verir.