Ən öndəkilər

Xəbəri eşidər-eşitməz yaydan çıxan ox kimi yerindən sıçrayan gənc Zübeyr qılıncını çəkib deyilən yerə tərəf qaçacaqdı: Rəsulullaha toxunmağa kimin həddi çatardı? Ona toxunan əllər qırılmalı, uzanan dillər də kökündən qoparılmalı idi. Zübeyr izdihamı yara-yara  Məkkənin yuxarı məhəllələrinə qədər gəlmiş və ildırım sürəti ilə hədəfə doğru gedirdi. Birdən:

− Sənə nə olub, ey Zübeyr? − nidası ilə diksinir. Allah Rəsulu idi, halbuki Zübeyr: “Onun başına bir iş gələr,” − deyərək gəlmişdi. Dərhal səsin gəldiyi tərəfə dönür. Rəsulullah (s.ə.s.) bütün əzəmət və heybəti ilə qarşısında dayanmışdı. Deməli, müşriklər yenə yalan danışmış və yenə möminlərin əhvali-ruhiyyəsinə  zərbə vurmağa çalışmışdılar. Əvvəlcə dərindən nəfəs alır və sonra da:

− Sənin  həbs edildiyini eşitmişdim, − deyə bilir.