Səhabələr

Əqabə Beyətləri

Məntiqli cavab idi... Bu sözdən sonra insaflı hərəkət etmək lazım gəlirdi. Çünki Üseyd mühakimə qabiliyyətinə malik adam idi. Nəticəsi məlum idi; qulaq assa da, heç nə dəyişməyəcəkdi. Elə isə, nə zərəri ola bilərdi? Xoşuna gəlsə, lap yaxşı... Xoşuna gəlməsə, onsuz da,  çıxıb gedəcəkdilər. Nizəsini bir kənara qoyur və oturub Musaba qulaq asmağa başlayır.

Hikmət çağlayırdı Musabın dodaqlarından. Üseyd çox təsirlən­mişdi. Artıq təslim olmaq üzrə idi. Ürəyindəki daşqına mane ola bilmirdi. Üzündəki ifadələr qəlbindəki dəyişikliyi çoxdan müjdələmişdi. Musab hələ sözünü qurtarmamış müdaxilə edir və belə deyir:

− Bunlar nə möhtəşəm şeylərdir... Nə gözəl sözlərdir...

Sonra da əlavə edir:

− Bu dini qəbul etmək istəyən nə etməlidir?

Musab əvvəlcə qüslü öyrədir. Paltarlarının təmiz olmasından, tövhid kəlməsindən və namazdan danışır.

Üseyd bir andaca oradan uzaqlaşır... Bir müddətdən sonra qayıdarkən islanmış saçlarından su damcılayırdı. Üseyd inanmışdı və orada ürəyindən gələ-gələ kəlmeyi-tövhidi də söyləyir. İman onu çox sürətlə dəyişdirmiş, Musabın keçirdiyi  təlaşı o da yaşayırdı:

− Bir nəfər də var. Əgər o iman gətirsə, onun arxasında inanmayan adam qalmaz. Gözləyin, mən onu yanınıza göndərəcəyəm, − deyir.