Davamçılar və möhnət illəri

Buna görə də Hz. Əli:

− Əvvəl mən gedəcəyəm, sən də məni izləyərsən. Əgər mən sənin üçün təhlükəli bir vəziyyət sezsəm, bir kənara çəkilib özümü elə göstərəcəyəm ki, guya təbii ehtiyacımı aradan qaldırıram, o zaman sən də mənə fikir vermədən yoluna davam edərsən. Necə olsa, səni yenə taparam. Əgər bir təhlükə görməsəm, yolumuza davam edib istədiyimiz yerə birlikdə vararıq, − deyir. Bu tədbir eyni zamanda məkkəli müşriklərin müsəlmanlara qarşı azğınlığını, amansızlığını  göstərirdi.

Hər ikisi yola çıxır. Əslində yolları çox da uzun deyildi. Amma bu qısa yol Əbu Zərə çox uzun görünür, bitib-tükənmək bilmirdi.

Çox keçmədən qapı aralanmış və Əbu Zər illərlə gəlişini gözlədiyi Ay Camal ilə göz-gözə gəlmişdi. Qəlbini isidən baxışlar idi bunlar!

− Allahın salamı Sənin üzərinə olsun, ey Allahın Rəsulu, − deyə səslənir ilk öncə. Salamından aydın idi ki, Əbu Zər çoxdan əriyib mum olmuşdu. Daha sonra da məqsədini, intizarını, başına gələn hadisələri və Məkkəyə gəlişini bir-bir danışır. Ardınca da:

− Ey Allahın Rəsulu! Mənə nəyi əmr edir, nəyə dəvət edirsən? − deyə soruşur. Allah Rəsulu (s.ə.s.):

− Səni Allaha ibadət etməyə, Ona heç bir şeyi şərik qoşmamağa və bütün bütləri tərk etməyə çağırıram, − buyurur. Elə oradaca Əbu Zər:

− Mən şəhadət gətirirəm ki, Allahdan başqa ilah yoxdur və yenə mən şahidlik edirəm ki, Sən Onun Rəsulusan, − deyir.

Deyəcəyi başqa sözlər də vardı. Bir müddət də gözləyir və:

− Ey Rəsulullah! İndi mən öz yurduma, ailəmin yanına qayıdacaq və orada döyüş əmrinin gələcəyi günü intizarla gözləyəcəyəm. Həmin vaxt Sənin hüzuruna gələcək, Sənə dəstək olacağam, çünki bu gün qövmünün Sənin əleyhinə birləşdiyini görürəm, − söyləyir.