Həzrət Ömərin (r.a.) bir çox ləqəbi olmuşdur. Ən məşhur ləbəqi “Əmirəl-möminin”dir. Həzrət Ömər belə bir ləqəblə adlandırılan ilk səhabədir. Onun bu cür adlandırılması ilə bağlı fərqli fikirlər vardır. Birincisi, Həzrət Ömər xəlifəliyə keçəndə ona “xilafətu-xilafəti Rəsulullah” deyə müraciət edilmiş, o da: “Onda məndən sonra xəlifə olanlar da “xilafətü-xilafəti-xilafəti Rəsulullah” adlandırılacaq” deyib bunun doğru olmadığını bildirmiş, ardınca da: “Siz möminlərsiniz, mən də sizin əmirinizəm,” – buyurmuşdur. Ancaq yenə də bir müddət əvvəlki ləqəbi ilə müraciət edilmişdir. Həzrət Ömər də yazışmalarında öz adını “xilafətu-xəlifətu-Rəsulullah” şəklində yazmışdır. Bir dəfə İraq valisinə[1] məktub yazaraq validən orada olan Addiy ibn Hətəmi və Ləbid ibn Rabiəni yanına göndərməsini əmr edir. Bu iki səhabə də Mədinəyə gəlir. Məsciddə olan Amr ibn əl-Asdan Əmirəl-Möminlə görüşmək üçün vasitəçi olmağı xahiş edirlər. Amrın bu cür müraciətdən xoşu gəlir və Həzrət Ömərin hüzuruna çıxanda “Əs-salamu əleykum, ey Əmirəl-möminin” – deyir. Həzrət Ömər o gündən etibarən bu ünvanla tanınır.[2]
Həzrət Ömərin digər ləqəbi olan “Ğalaqul-fitnə” (fitnə kilidi) isə şəxsən Alah Rəsulu (s.a.s.) tərəfindən verilmişdi. Rəsulullah bir hədisində: “Həzrət Ömər fitnənin kilididir, nə qədər, aranızda yaşayır, fitnə qapısı bağlı olacaq” – deyə buyurmuşdur.[3]
