“Ömərin qamçısı, Həccacın qılıncından daha qorxulu idi”.[1] Bu cümlə təbiunun böyük alimlərindən Şabinin sözləri olub Həzrət Ömərin heybətindən xəbər verir.
Xorasan hakimi Hörmüz əsir edilərək Həzrət Ömərin evinə gətirilmişdi. Ancaq o əsnada Həzrət Ömər evdə yox idi. Hörmüzü gətirən əsgər Həzrət Öməri axtarmış, onu bir məsciddə qamçısını başının altına qoyub yatmış halda tapmışdı. Həzrət Öməri görən Hörmüz belə demişdi: “Allaha and olsun ki, ey xoşrəftar hökmdar, ədalətli hərəkət etdin. Mən İranın dörd şahına xidmət etmişəm, amma heç birindən bu qamçının sahibi qədər qorxmamışam”.[2]
Bir gün Həzrət Ömər bir yerə gedirdi. Səhabələr də onun arxasınca gəlirdi. Həzrət Ömər birdən dönüb geri baxdı, səhabələr onun heybətindən sarsılıb özlərini itirdilər. Bunu görən Həzrət Ömər özünü saxlaya bilməyib ağladı və belə dedi: “Allahım, Sən bilirsən ki, mən Səndən onların məndən qorxmasından çox qorxuram”.[3]
Bir dəfə həcəmətçi (qan alma işi ilə məşğul olan) Said ibn Eyləm Həzrət Ömərin saçlarını qısaldırdı. Bu vaxt Həzrət Ömər öskürüb boğazını arıtladı. Said ibn Eyləm onun heybətindən qorxaraq dəstəmazını pozdu (paltarını islatdı). Həzrət Ömər buna çox pis oldu və ona 40 dirhəm verilməsini əmr etdi.[4]
