İsra və Merac

Merac

Gözlənilməz hadisələr yalnız Məscidül-Əqsada baş verənlərlə məhdudlaşmırdı. Cəbrail Onu səmaların o tərəfindəki aləmlərə səyahətə dəvət edirdi. Bir anda məkan dəyişmiş və sirlərlə dolu doyulmaz bir səyahət başlamışdı. Qat-qat səmaya yüksəlir və hər səma qatında başqa bir mərasim yaşayırdılar. Cəbrail ilk səmanın qapı toxmağına toxunanda içəridən bir səs gəlir, səmanın gözətçisi soruşur:

− Sən kimsən?

− Cəbrail!

− Yanında kim var?

− Məhəmməd!

− O, peyğəmbərdirmi?

− Bəli, O, peyğəmbərdir!

Şifrələr düzgün idi və səmanın qapısı açılmış, dünya səması arxada qalmışdı. Peyğəmbərimizin (s.ə.s.) qarşısında insanlığın ilk atası Hz. Adəm (ə.s.) dayanmışdı. Əvvəlcə salam verir, xoşgəldinlə təbrik edir Onu. Xeyir-dua verir. Ancaq duruşunda bir qəribəlik var idi: sağ tərəfinə baxanda gülür, sol tərəfinə baxanda isə ağlayırdı. Daha diqqətlə baxdıqda hər iki tərəfində böyük qələbəliyin olduğunu görür. Maraqlı baxışlarını intizarda qoymaqdan Cəbrail danışmağa başlayır:

− Bu, Adəmdir. Sağındakı və solundakı qələbəlik isə onun nəslidir. Sağ tərəfindəki insanlar cənnət əhlidir və buna görə də Hz. Adəm onları görəndə təbəssüm edir. Solundakılar isə cəhənnəm əhlidir və onlara baxanda da kədərlənib ağlamağa başlayır.

Artıq hər bir səma qapısında eyni mərasim və yenə hər bir səmada başqa bir peyğəmbərlə qarşılaşır, hamısının da duasını alır və təbriklərini eşidirdi. İkinci səmada xala uşaqları Hz. Yəhya və Hz. İsa, üçüncü səmada Hz. Yusif, dördüncü səmada Hz. İdris, beşinci səmada Hz. Harun, altıncı səmada Hz. Musa və yeddinci səmada da Hz. İbrahimlə qarşılaşır. Bu peyğəmbərlərin hər biri peyğəmbərlik səmasının möhürü olan Allah Rəsulunu xeyir, dualarla qarşılayıb təbrik edirlər. Bu səyahət zamanı Allah Rəsulu (sallallahu əleyhi və səlləm) Hz. Musanın ağladığını görür və Cəbraildən bunun səbəbini soruşur. Eyni sual Hz. Musanın özünə veriləndə: