Kəbənin təmiri və hökm verən hakim

− Budur, Əmin gəlir! Biz Onun verəcəyi qərara razıyıq, − deməyə başlayır.

Hamının niyə Ona baxmasının və görər-görməz qışqırmasının səbəbini öyrənib olanları bir-bir dinlədikdən sonra Məhəmmədül-Əmin əvvəlcə böyük bir bez parçası istəyir. İstəyi dərhal yerinə yetirilir. Onlar təəccüblə Məhəmmədül-Əminin nə edəcəyini gözləyirlər.

Allah Rəsulu (s.ə.s.) həmin parçanı əvvəlcə yerə sərir. Sonra da Həcərül-Əsvədi öz əlləri ilə qaldırıb həmin parçanın üstünə qoyur. Bu vaxt  Onu diqqətlə izləyənlərə tərəf dönür və:

− Hər qəbilə bu parçanın bir tərəfindən tutub daşı qaldırsın, − buyurur. Həll yolu məntiqli və optimal idi və qərara heç kim etiraz etmir. Çünki hər qəbilə daşın yerinə qoyulmasında ortaq iştirak edir, yerdən də birlikdə qaldırırdılar. Nəhayət, daş rükn tuşuna çatanda Məhəmmədül-Əmin daşı orada sabit saxlamağı tapşırır.  Ardınca da özü yaxınlaşır və daşı öz əlləri ilə götürüb yerinə yerləşdirir. Bəlkə də, Allah (c.c.) ilk insan Hz. Adəmlə birlikdə yer üzünə enən və Hz. İbrahimlə Hz. İsmail  dövründən bu günə qədər Kəbəni şənləndirən cənnət mənşəli bu daşın yerləşdirilməsini şəxsən Son Sultanın əli ilə həyata keçirmək istəmiş, vaxtını da belə murad etmişdi. Beləcə hər şey Onunla yenidən əsl vəziyyətinə qayıtmağa başlamışdı.

Artıq məsələ böyük fətanət sahibi Allah Rəsulunun kiçik bir müdaxiləsi ilə yoluna qoyulmuş və bir neçə gün fasilə verilən bu təmir işi, beləliklə, yenidən başlamış və zamanı gələndə də yekunlaşmışdı.^[4]