Kəbənin təmiri və hökm verən hakim

Əhdə vəfa

O (s.ə.s.), Cəbraili-Əminlə tanışlıqdan əvvəl elə bir ömür yaşamışdı ki, zamanın müəyyən bir anını Onunla birlikdə olmaq şərəfinə çatan insanlar insanlığa aid hər cür fəziləti ilk dəfə məhz Onunla tanıyacaq və bunları unudulmaz bir xatirə kimi yaddaşlarına həkk edəcəkdilər.

Allah Rəsulu Abdullah ibn Əbu Hamsa adlı gənclə alış-veriş etmiş və Abdullah Ona borclu qalmışdı. Borcun nə vaxt və harada qaytarılmasını da razılaşmış və sağollaşmışdılar. Vaxt-vədə çatanda Allah Rəsulu (s.ə.s.) görüşəcəkləri yerə gəlib onu gözləməyə başlayır. Məhəmmədül-Əmin axşama kimi həmin yerdə gözləyir, amma Abdullah verdiyi sözü unutduğuna görə deyilən yerə gəlmir. Rəsulullah ikinci gün də gözləyir. Ancaq Abdullah yenə görünmür. Üçüncü gün Məhəmmədül-Əminlə danışdıqları yer Abdullahın yadına düşür və həyəcan içində qaça-qaça həmin yerə yetişir. Abdullah Rəsulullah kimi bir insana verdiyi vədi yerinə yetirməmişdi,  xəcalət hissi bütün vücudunu bürümüşdü.

Danışdıqları yerə gəlib çatanda güman etdiyi kimi, İnsanlığın Əmini orada gözləyirdi. Üzünü gənc Abdullahın gələcəyi yola çevirmiş və “Bəlkə, bir az sonra gələr” deyə orada üç gün gözləmişdi. Gənc Abdullahın təlaşla yanına gəldiyini görəndə sevinir. Ancaq tarixə həkk olunacaq bu sözləri deməkdən də özünü saxlaya bilmir:

− Ey gənc! Məni çətin vəziyyətdə qoyub yaxşıca əziyyət verdin. Mən üç gündür ki, burada səni gözləyirəm.^[5]