Qalx ey Əbu Turab!
Allah Rəsulu (s.ə.s.) bir gün qızı Fatimənin evinə təşrif buyurmuş, Əlini evdə görə bilməmişdi. Dərhal səbəbini soruşmuşdu qızından. Ər-arvad arasında anlaşılmazlıq olmuş, Əli də evdən getmişdi.
Dizinin dibində yetişən kürəkəninin kədərlənməsinə Allah Rəsulu da razı deyildi. Məsələ tezliklə yoluna qoyulmalı, xırda şeylərin səadətlə dolub-daşan böyük yuvaları zədələməsinə imkan verilməməli idi.
Qalxıb onu axtarmağa başladı. Gecələri də gündüzləri kimi aydın olan bir iman qəhrəmanı hara gedə bilərdi? Təxmin etdiyi kimi, Hz. Əli məsciddə idi, yerə uzanıb yorğunluqdan yatmışdı. Yanına yaxınlaşdı və mübarək ayaqlarının ucu ilə yavaşca vurub:
– Qalx, ey Əbu Turab! – dedi. Bu, Onun zarafatı idi və “torpağın atası” mənasına gəlirdi. Belə ki, yastıq edib başını qoyduğu torpaq üzündə iz buraxmışdı. Əli bu iltifatdan xoşlanmış, Əbu Turab xitabından bambaşqa ləzzət almışdı.
