Və vüslat

Heyrətli və təlaşlı anları artıq sona çatmış  və Allah Rəsulu Məkkəyə yönəlmişdi. Qəribə idi ki, yolda gedərkən hər tərəfdən Onu müşayiət edirdilər:

− Allahın salamı üzərinə olsun, ya Rəsulullah! − səsləri eşidilirdi. O, bu səslərin gəldiyi tərəfə yönəlir, amma heç kimi görmürdü. Çox keçmədən başa düşür ki, qarşısına çıxan  hər daş, hər ağac Ona ehtiramını bildirir və Ona salam verib peyğəmbərliyini açıq-aşkar təsdiq edir.^[3]