Göylərin ən xeyirli qadını İmranın qızı Məryəm, yer üzünün ən xeyirli qadını isə Huveylidin qızı Xədicədir.
Cahiliyyə dövrünün çirkabına batmamış nadir insanlardan idi. İffət, nəzakəti və paklığı o dövrdə dillər əzbəri idi: “tərtəmiz” mənasında “Tahirə” ünvanını almışdı.
Nadir də olsa, İbrahimi bir ənənənin içində dindar mühitdə böyümüş, o abı-havada yetişmişdi. Xüsusilə, əmisi Vəraqa ibn Nəvfəl yəhudilik və xristianlığı çox yaxşı bilirdi. Həmişə bir Nəbinin gələcəyindən bəhs edirdi. Çünki hər peyğəmbər Onun gələcəyini müjdə vermişdi, Tövrat və İncil də Ondan bəhs edirdi. Onun təşrifini son olaraq İsa Peyğəmbər müjdələmişdi. Elə İncilin biri mənası da “Müjdə” idi! O gün təkcə Vəraqa deyil, bütün Hicaz və Ərəbistan yarımadası Onun təşrifindən, əlamətlərindən bəhs etməkdə yarışırdı. Onun vəsflərini elə təsvir edirdilər ki, sanki, görmüşdülər.
Bu müjdələr Xədicənin də qulağına çatmışdı, o da Nəbinin gələcəyini ümidlə gözləyirdi. Boyundan qamətinə, xasiyyətindən soyuna qədər, demək olar, bütün xüsusiyyətlərini bir layla kimi dinləmiş, yuxuya Onun xəyalı ilə getmişdi. Kahinlər Ondan bəhs edir, alimlər Ondan danışırdı. Bir də nəql edilənlərin bir-bir müşahidə edilməsi “Müjdələnən Nəbi”nin kölgəsini hiss etdirir, gəlişini xəbərini verirdi.
