Hidayət nurunun kainatı işıqlandırdığı günlər idi. Haqq dini yeni-yeni təşəkkül edirdi. Müsəlmanların sayı bir əlin barmaqlarının sayını keçməyəcək qədər azdı. Səadət halqasının ilk mənsublarından biri olmaq Xalid ibn Səidədə nəsib oldu. Gördüyü sadiq bir yuxu ona gözəl bir işarət olmuşdu.
Yuxusunda özünü Cəhənnəmin kənarında olduğunu görür və sonra görür ki, atası onu Cəhənnəmə doğru itələyir. Rəsulullah isə onu belindən tutur və oda düşməkdən xilas edir. Həyəcan və təlaş içində yuxudan ayılır və “Vallahi bu yuxu haqqdandır, “– deyir. Ertəsi gün məsələni Hz.Əbu Bəkirə danışır . Hz.Əbu Bəkir Xalidə belə deyir : “Allah xeyrini versin. Səni qurtaracaq olan insan Rəsulullahdır . Heç vaxt itirmədən onun yanına get və ona iman et. Ona tabe olsan onun birlikdə olacaqsan, yuxuda gördüyün kimi səni Cəhənnəmdən mühafizə edəcəkdir. Atan isə Cəhənnəmə girəcəkdir.”
Vaxt itirmədən Rəsuli-Əkrəmin yanına getdi və soruşdu : “Ey Məhəmməd sən insanları nəyə dəvət edirsən?” Xalidin İslama meyl etdiyini anlayan Peyğəmbərimiz (s.ə.s.): “Mən insanları Allahın birliyinə və mənim Onun peyğəmbəri olduğuma inanmağa dəvət edirəm. Eşitməyən, görməyən , heç bir zərər və fayda verməyən özünə ibadət edənləri də etməyənləri də tanımayan daş parçalarına sitayiş etməməyə dəvət edirəm,”– deyə buyurdu.Bu dərəcə açıq həqiqətlər və heç eşitmədiyi sözlər qarşısında aciz qalan Xalid iman etdi.[1] Xalidin İslam dini qəbul etməsi Peyğəmbərimiz(s.ə.s.) çox sevindirdi. Daha sonra həyat yoldaşı Ümeyyədə müslüman oldu. Yeni müslüman olmanın həyəcanı ilə qohumlarını, dostlarını və ətrafındakı tanıdığı kimsələri İslama dəvət edirdi.
Məkkənin kimsəsiz bir yerində gizlincə namaz qılırdı . Atası, Məkkənin adlı-sanlı varlılarından biri olan Ebu Uhayha onun iman etdiyindən xəbər tutunca o biri qardaşlarını göndərib Xalidi yanına gətizdirdi. Həzrəti Xalidi yolundan döndərmək üçün çox dil töksə də, O: “Vallahi Məhəmmədin dini haqdır. Ölsəm də bu dindən əl çəkmərəm,”– deyib qətiyyətlə sözünün üstündə durdu. Bu sözdən əsəbləşən atası əlindəki dəyənək qırılana kimi oğlunu döydü. Üzü-gözü qanlar içində qaldı. Döymənin fayda vermədiyini görən atası bu dəfə: “Gözümə görünmə. Sənin dolanışığını, ruzini kəsəcəm, bundan belə bir şey verməyəcəyəm. Hara istəyirsən get”. Xalid də atasına:” Sən ruzimi kəssən də, Allah mənə ac buraxmaz. Ruzi verən sən deyilsən,” deyə cavab verdi. Bu sözlərdən hiddətlənən Əbu Uhayha onu dustaq edərək, günlərlə Məkkənin qovurucu istisində ac və susuz saxladı. [2] Daha sonra Həzrəti Xalid bir yol tapıb atasının əlindən qaçdı və uzun müddət onun gözünə görünmədi.[3]
