Abdullah ibn Məsud, Hüzeyfə ibn Yəman, Əbu Musa əl-Əşari və bir neçə səhabə bir evdə yığışır. İqamə verib namaza durmaq istəyirlər, amma heç kim qabağa keçib imamlıq etmək istəmir. Bunu görən ev sahibi üzünü İbn Məsuda tutub “Camaata namazı sən qıldır, Əbu Əbdürrəhman” – deyə xahiş edir. O da irəli durub onlara namaz qıldırır. İbn Sultan bu hadisəni danışandan sonra əlavə edir. “İbn Məsud imamlığa keçdi. Çünki o, onların ən fəzilətlisi idi”. Belə ki, o, “dörd xəlifədən sonra ən bilikli səhabə” hesab olunurdu.[1]
“Abadilə” (“Abdullah”lar)[2] adlanan səhabələrdən bəhs edən “Qamus” kitabının müəllifi (Abdullah) ibn Məsudun onlardan sayılmadığını bildirmişdir.[3] Əli əl-Qari bunu belə izah edir: “Çünki İbn Məsud Abadilədən daha fəzilətli hesab olunmuşdur. Bu səbəbdən mühəddislər arasında Abdullah deyəndə o (Abdullah ibn Məsud), nəzərdə tutulur.”
