Həlimlik xoşxasiyyətlilik və ağırtəbiətlilik mənasına gəlir. Əbnəf ibn Qeys əl-Təmimi əs-Sədi həlim xasiyyəti ilə insanların rəğbətini qazanmışdı. O, çox təvazökar və həlim insan idi. Özü haqqında belə deyirdi: “Mən ağır təbiətli, həlim xasiyyətli deyiləm. Sadəcə belə görünürəm”.[1] Bu sözlər belə onun necə ağır təbiətli və təmkinli insan olmasından xəbər verirdi.
Həlimliyinə görə barmaqla göstərilən digər səhabə isə Qeys ibn Asim idi. O, Bəni-Təmimin elçi heyətinin tərkibində Peyğəmbərimizin yanına gəlmişdi. Allah Rəsulu (s.a.s.) onu görən kimi belə buyurmuşdur: “Bu çadırlarda yaşayanların (bədəvilərin) böyüyüdür”.
Qeys ağıllı və həlim insan idi. Əhnəf ibn Qeys “Həlimliyi kimdən öyrəndin” sualına bu cavabı vermişdi: “Qeys ibn Asimdən. Qeys ibn Asim bir dəfə evinin həyətində oturub tayfası ilə söhbət edirdi. Bu vaxt iki adam gətirdilər. Biri ölü idi, birinin isə əlləri arxadan bağlanmışdı. Ona: “Qardaşın oğlu sənin oğlunu öldürdü” – dedilər. And olsun ki, o, nə yerindən tərpəndi, nə də sözünü yarımçıq kəsdi. Sözünü deyib qurtarandan sonra, üzünü qardaşı oğluna tutub: “Qardaşoğlu, nə pis iş gördün. Rəbbinin yanında günah işlədin, qohumluq haqqını pozdun və əmin oğlunu öldürüb öz sayını azaltdın, öz qılıncınla özünü vurdun”. Sonra isə digər oğluna belə dedi: “Oğlum, dur əmin oğlunun əllərini aç, qardaşını dəfn et, anana da oğlunun diyəsi olaraq 100 dəvə apar, o da tək qaldı” – dedi”.[2]
