Cahiz səhabələrin həlim xasiyyəti haqqında deyir: “Loğmanın (ə.s.) həlimliyinə şeirlər həsr olunub. Qeys ibn Asimin, Müaviyənin, Əbu Süfyanın və b. insanların həlimliyi dillərdən düşmür. Ancaq Əhnəf ibn Qeys qədər həlim və həlimliyi ilə məşhur insan görməmişik. Fitnəkarlarla mübarizədə böyük rol oyanmışdır. Avam camaat, ürfan əhli, zahid, fitnəkar, rəşid xəlifələr, hakimiyyəti ələ keçirən hökmdarlar – xülasə hər kəs ona rəğbət bəsləmişdir. O, sağlığında və ölümündən sonra həmişə xeyirlə və təqdirlə yad edilmişdir. Rəvayətə görə, Rəsulullah onun haqqında dua etmiş, duası da qəbul olunmuşdur”.
Həqiqətən də Allah Rəsulu: “Allahım, Əhnəfi bağışla!”, − deyə dua etmişdi. Əhnəf də belə demişdi: “Bu dua qədər heç bir əməlimə ümid etmirəm”. Bir rəvayətdə xəbər verilir: “İki nəfər Əhnəfə Rəsulullahın (s.a.s.) ona dua etdiyini dedi, o da səcdə etdi”.[3]
Həlimliyi ilə dillərə dastan olan səhabələrdən biri də Əbu Zərr əl-Qifaridir. O ümmətin həlimi, imamların incisi, Suriya (Şam) xalqının müftisi və Şamın ilk qazısı idi.[4]
[1] Əhməd ibn Hənbəl, Zühd, səh. 286; İbn Həcər, əl-İsabə, 1/102.
[2] Nəvəvi, TəHəzrət ibül-əsma, 1/1, 62-63.
[3] İbn Həcər, əl-İsabə, 1/100-101.
[4] Kəttani, Ət-təratibül-idariyyə, 3/185.
