Onu ümmətin alimi (Hibrül-ümmə), bəziləri ərəblərin alimi (Hibrül-Arab), Quran tərcümanı (Tərcümani-Quran), bəziləri isə ümmətin abidi və zahidi (Rəbbaniyyül-ümmə) adlandırırdılar.[6]
İbn Abbasa “Ərəblərin alimi” ləqəbini verən məğrib hökmdarı Qriqori olmuşdur. Bir gün İbn Abbas Abdullah ibn Əbu Şərh ilə birlikdə səfərə çıxmışdı. Onlar Qriqori ilə rastlaşıb söhbət etmişdilər. Qriqori ona “Sən ərəblərin alimi olmalısan,” – demişdi. [7]
Ömər ibn Xəttab İbn Abbası çox istəyirdi. Ona yaxınlıq göstərir və səhabələrin ağsaqqalları ilə birlikdə onunla da məsləhətləşərdi. Həzrət Ömər onun haqqında: “Yetkin gəncdir, sual verən dili və hiss edən qəlbi var” – deyərdi. Həzrət Ömər bəzi çətin məsələlərdə onu çağırıb məsləhət alırdı. Bir dəfə bir məsələ ilə bağlı İbn Abbasın fikrini soruşmuş, yaşının azlığına baxmayaraq, onun qənaətini qəbul etmiş və belə demişdi: “Ey ibn Abbas! Kim sizin dənizinizə baş vurub dibinə qədər sizinlə üzəcəyini zənn edirsə, bilsin ki, bunu bacarmaq mümkün deyildir”.
İbn Abbas rəvayət edir ki, “Bir gün Ömər İbn Xəttabın yanına getmişdim. Mənə Yala ibn Ümeyyənin ona yazdığı bir məsələ haqda sual verdi. Ona cavab verdim. O, mənə belə dedi: “Peyğəmbərlik evindən danışdığına şahidlik edirəm”.[8]
Həmişə İbn Abbasla məsləhətləşən Həzrət Ömər onu “qəvvas” adlandırardı. Həzrət Sad deyir: “Mən ibn Abbas kimi iti qavrayışlı, ağıllı, bilikli və həlim insan görmədim. Ömər çətin məsələlərdə onu çağırıb məsləhət alardı”.
Əli Əbu Talib Abdullah ibn Abbas haqqında belə demişdi: “O, iti qavrayış və ağlı ilə qeybə incə bir pərdənin arxasından baxır”. Həzrət Əli İbn Abbasa həcc işlərinin təşkili vəzifəsini tapşırmışdı. O, bir gün elə bir xütbə oxudu ki, türklər və bizanslılar onu dinləsəydilər, müsəlman olardılar. Sonra da “Nur” surəsini oxuyub təfsirinə başladı. [9]
