Vüslətə Doğru

Dünya artıq dan yerinin sökülmə vaxtını göstərirdi. Demək olar ki, hər tərəfdən Onunla bağlı xəbərlər gəlirdi. Səmanın qapıları da bağlanmış və kahinlər artıq qulaq oğurluğu edə bilmirdilər. Yəhudi və xristian din xadimləri yekdilliklə vaxtın yaxınlaşdığını və gözlənilən Peyğəmbərin gəlmək üzrə olduğunu söyləyir və bütün bunlar bir zərrə həqiqətdən agah olan könüllərdə intizar hissi oyandırırdı.

Tənhalıq axtarışları

Bu ərəfədə Könüllər Sultanı istəməsə də, Haqq qatındakı həqiqətindən (əsl yerindən) uzaqlaşdırılan Kəbəni tərk edir və yanındakı azuqəsi ilə səssizlik axtarırdı. Çünki cəhalətin şiddəti getdikcə artmış və Kəbənin hər tərəfi bütlərlə doldurulmuşdu. Büt və bütpərəstlik düşüncəsini alt-üst etmiş Hz. İbrahim kimi bir peyğəmbərin ixlas və səmimiyyətlə təsis etdiyi Kəbə məkkəlilərin əlində oyuncağa çevrilmiş, Aləmlərin Rəbbinə qulluğu unudan insanlar, demək olar ki, xəyali və saxta tanrılara qurban olma yarışına girmişdilər. Aydın idi ki, bu vəziyyət Allah Rəsulunu olduqca sıxırdı. Əmin-amanlıq üçün inşa edilən yer üzünün ilk binası Kəbə həmin gün, sanki, zülmət mərkəzinə çevrilmişdi. Bu səbəbdən Allah Rəsulu bu mühitdən uzaqlaşmağa çalışır: bir tərəfdən hər addımı Onu buradan uzaqlara çəkir,  digər tərəfdən də könlünü  orada  qoyur və heç cür Kəbədən ayrıla bilmirdi.