Əmisi Əbu Talibin Himayəsi

İndi hər şey yerinə oturmuşdu. Bahiranın öyrəndiyi məlumatlarla o gün qarşılaşdıqlarını müqayisə etmə işi yenidən  öz axarına düşmüşdü  və o:

− İndi doğru söylədin, − deyir Əbu Talibə. Ardınca da Bahira Əbu Talibi bir kənara çəkəcək, ona ciddi şəkildə bunları deyəcəkdi:

− Sən qardaşın oğlu ilə gəldiyiniz yerə − öz yurdunuza qayıt.  Bu uşaq mövzusunda buradakı paxıl din adamlarından ehtiyatlı ol! Allaha and olsun ki, əgər mənim gördüklərimi onlar da görər, xüsusiyyətlərindən Onu tanıyarlarsa, bu uşağa bir pislik edərlər. Çünki sənin bu qardaşın oğlu üçün dünya miqyasında böyük bir hadisə baş verəcək. Gəldiyiniz yerə dönməyə tələsib cəld tərpənin.^[5]

İllərin təcrübəsi ilə danışan rahibdən bu nəsihəti eşidən Əbu Talib də atasının ona vəsiyyət edib əmanət qoyduğu qardaşı oğlunun başına bir iş gəlməməsi üçün dərhal geri qayıtmaq qərarını verəcək, əvvəlcə gətirdiyi malları Busrada satacaq və ardınca da qardaşı oğlunun əlindən tutub Məkkəyə yola düşəcəkdi.

“Onu Allah qoruyur!”

Əbu Talib artıq qardaşı oğluna qarşı daha diqqətli idi. Bu günə kimi eşitdikləri ilə yanaşı, bir də Bahiranın sözlərini fikirləşəndə Onun üstündə tir-tir əsir və günlərini Onun başına bir iş gələcəyi  qorxusu ilə keçirirdi.

Artıq qardaşı oğlu Məhəmməd də yetkinləşmiş, böyümüşdü. Görkəmi (yerişi-duruşu, boy-buxunu, qəddi-qaməti) ilə hamının diqqətini cəlb edirdi... Üstəlik, insanların ümumi adət-ənənələri barə­də də fərqli düşünür və toplumda yaşananları öz tərəzisinin gözündə çəkib dəyərləndirir, nəticə çıxarırdı. Bu səbəbdən, bütlərlə arası heç də yaxşı deyildi. Həmyaşıdları kimi O, nəinki pis vərdişlərə meyil göstərir, əksinə,  belə vərdişlərdən  olduqca uzaq idi. Xülasə, başqalarının bişirib hazır şəkildə təqdim etdiyi həyat tərzi yerinə, özünəxas həyat fəlsəfəsi vardı. Çünki bəşəriyyətin qurtuluşu naminə əzəldən məhz O seçilmişdi və hər halı ilə seçkinliyi təmsil edirdi.