Ariflərin dilindən ucalan səda

Əbu Kərbin Mədinəyə hücumu

Yəmən məliki Rəbianın dövrü artıq başa çatmış, hakimiyyəti Əbu Kərb adlı başqa bir məlik təhvil almışdı. Çılğın xarakterə malik olan və öz gücünə hədsiz güvənən  Əbu Kərb çox keçmədən qonşu ölkələrin fəthinə başlamışdı. Bu fəthlərin gedişatında sonralar Mədinəyə də yönəlmiş, ancaq Qureyza oğullarından olan iki müdrik yəhudinin sözlərindən təsirlənib Mədinəyə basqın etmək fikrindən daşınmışdı. Belə ki, məlik şəhərə hücuma hazırlaşdığı bir vaxtda bu iki yəhudi onun qarşısına dikilmiş:

− Ey məlik! Əsla belə bir işə yol vermə! İllah da: “İstədiyimi edərəm,” − deyirsənsə, bil ki, yolunu maneələr kəsər və sən buna əsla nail ola bilməzsən.

− Bunun səbəbi nədir?

−Çünki bu məkan axırzamanda Harəm torpaqlarında Qureyş arasından çıxacaq Peyğəmbərin hicrət yeridır. Bura Onun evi və məskunlaşacağı bölgə olacaqdır.^[2]

Eşitdiyi sözlər əlindəki imkanlardan daha güclü idi, beləcə, məlik Mədinə və mədinəlilərlə döyüşmək fikrindən vaz keçəcək, ağıllarına heyran qaldığı  bu iki müdrik yəhudinin dinini qəbul edəcək, onları özü ilə Yəmənə aparacaqdı.

İki səmimi könül insanından aldığı enerji ilə, sanki, yenidən doğulan məlik artıq daxili aləminin fəthinə başlamış və öz ruh  dünyasında bu iki gəncin həyəcanını yaşayırdı. Buna görə də Yəmənə qayıdar-qayıtmaz həyəcanını və coşqusunu xalqı ilə bölüşmək istəyəcək, Hımyer xalqı bu dəvəti əvvəlcə qəbul etməyəcək və dəvət edildikləri etiqadla bağlı dəlil axtarışına başlayacaqdı.

Onların müqəddəs saydıqları bir atəşləri var idi. Məlikin sözlərini yoxlamaq üçün onu bu alovla imtahana dəvət edirlər. Məlikin isə heç bir qorxusu yox idi və onların dəvətini qəbul edib müqəddəs hesab etdikləri odun yanına gedir. Xalqın inancına görə, bir məsələnin doğru olub-olmadığını ancaq bu oda danışmaqla aydınlaşdırmaq olardı. Atəş kimə zərər verərdisə, həmin tərəfin haqsız olduğuna dair hökm verməklə məsələni isbat olunmuş sayırdılar.

Məsələ oda ərz olunduğu zaman həmin iki yəhudi də məlikin yanında hazır dayanmışdı. Onlar boyunlarından müqəddəs kitablarını asmış, dillərində Tövrat ayələri, Rəblərinə təvəkkül edə-edə növbənin çatmasını gözləyirdilər. Bu zaman bütləri ilə oda yaxınlaşan adamların bütün bütləri yanıb külə dönmüş, ancaq bu iki yəhudi ilə məlikdə heç bir yanıq izi meydana gəlməmişdi. Onlar oda yaxınlaşdıqca alov kiçilir, alovun dilləri çıxdığı yerə qayıdıb, sanki, yox olurdu. Bundan sonra Hımyer xalqının əksəriyyəti bu iki müdrik yəhudi gəncin dinini qəbul etmiş və ilk dəfə olaraq yəhudilik Yəmənə qədəm basmışdı.^[3]

Daha sonra bu iki yəhudinin tövsiyəsi ilə Əbu Kərb Kəbənin təmiri üçün müəyyən işlər görmüşdü. Belə ki, ona yuxuda Kəbəni qalın örtüklə örtmək söylənmiş, o da Kəbənin üzərinə örtük çəkən ilk şəxs olmuşdur. Bundan sonra iki dəfə də buna bənzər yuxular görmüş və hər dəfə də daha keyfiyyətli parça ilə Kəbəni örtməsi deyilmiş, o da  Kəbəni dövrünün ən keyfiyyətli qumaşları ilə örtmüş, bu işi özündən sonrakılara da vəsiyyət etmişdi.

Artıq özünə rəhbər bildiyi bu iki yəhudinin sözlərinə o qədər aludə olmuşdu ki, gələcəyindən bəhs etdikləri Sonuncu Peyğəmbərə, sanki, aşiq olmuş, onun adını sayıqlamağa başlamışdı. Şeirlərinin birində hətta bunları söyləyəcəkdi:

Mən Əhməd adında bir insanı tanıyıram ki, O, Allah tərəfindən göndərilən bir Rəsul və yaradılmışların ən şərəflisidir.

Əgər ömrüm Onun ömrünə çatarsa, Ona ən sadiq vəzir və əmioğlu olacağam.

Bu gün mən qılıncımla Onun düşmənlərinə müharibə elan etmişəm ki,

Beləcə, Onun qəlbində meydana gələ biləcək sıxıntıları  indidən aradan qaldırım...^[4]