Abdullah ibn Səlam həm Quranı, həm də Tövratı oxuyardı. Abdullah ibn Amr ibn As da əhli-kitabın bir sıra kitablarını əldə etmiş, onların mütaliəsi ilə məşğul olmuşdur.
Həzrət Əli Salman Farisi haqqında belə demişdi: “Ona ilk elmlə son elm qismət olmuşdur. Onun biliyini təsəvvür etmək çətindir”.[1] Həzrət Əli digər bir rəvayətdə isə belə deyir: “O, ilk və son kitabı oxumuşdur. O, tükənməz bir dənizdir”.[2] Səlman Farisi “Əl-Bahisu anil-həqiqə” ləqəbi ilə tanınmışdır ki, bu da “həqiqətləri araşdıran” mənasına gəlir.
Bir dəfə Kab Əbu Hüreyrəyə bir neçə sual verib söhbət etmiş və sonra da belə demişdi: “Tövratı oxumadığı halda onu Əbu Hüreyrədən daha yaxşı bilən bir insan görməmişəm”[3].
Abdullah ibn Amr süryani dilində oxuya bilirdi.[4] Bir səhabə ondan Rəsulullahın Tövratda keçən xüsusiyyətlərini soruşmuş, o da Peyğəmbərimizin Quranda verilən xüsusiyyətlərindən bəzilərinin Tövratda da olduğunu demişdi.[5]
Tövratı və digər qədim dini kitabları oxumaq caizdir?
Yuxarıdakı hədislə bağlı bir neçə qeyd vermək yerinə düşərdi:
“Abdullah Qureyş tayfasından olan bir ərəbdir. Ondan Tövratda olanları soruşmaq doğru olmaz. İslam alimləri də Tövratı və digər qədim dini kitabları oxumağı caiz hesab etməmişlər. O halda bunun mənası nədir?” deyə sual versəniz, cavabımız bu olar: Abdullah ibn Salam oxuyub yazmağı bacarırdı. O, Tövratı bilirdi. O, yuxusunda bir əlində bal, bir əlində yağ tutduğunu və onları yediyini görmüşdü. Səhər açılanda yuxusunu Rəsulullaha (s.a.s.) danışmışdı. Rəsulullah yuxunu belə yozmuşdu: “Sən iki kitabı – Quranı və Tövratı oxuyursan”[6].
