Atan ilə məsləhətləş
Bu əsnada Hiradan əbədi bir günəş doğmuş və şəfəqlərini bütün aləmi aydınlatmaq üçün ilk dəfə Məkkə üzərinə salmışdı. Əlbəttə ki, Allah Rəsulunun ilk müxatəbi həyat yoldaşı Xədicə idi, elə bu Nura ilk inanan da o idi. Kiçik Əli də bu dəyişikliyin fərqinə varmış, maraqlı baxışlarla onların namazını seyr edirdi. Əvvəlcə nə etdiklərini soruşdu. Allah Rəsulu (s.ə.s.) şəfqətli bir ata nəvazişi ilə onu dizi üstə oturtdu. Hirada başına gələnləri, peyğəmbər göndərilməsini bir-bir nəql etdi. Ona o qədər etimadı vardı ki, göndərdiyi hər yerə can bahasına olsa belə, tərəddüdsüz gedərdi. Ancaq belə bir mühüm məsələni atası ilə məsləhətləşmədən qərar verməməli idi. Onun bu istəyini bilən Allah Rəsulu (s.ə.s.) ona xəbərdarlıq etdi ki, bu söhbətdən heç kimin xəbəri olmasın. O gecə Əli dərin-dərin düşünüb qəti qərarını verdi. Səhər açılar-açılmaz Allah Rəsulunun hüzuruna gəldi və:
– Dünən sən mənə nə danışdın, nəyə dəvət etdin? – deyə soruşdu.
Görünür, kiçik Əli yaşından böyük davranır, atası ilə məsləhətləşməyə ehtiyac duymadan ilk iman edənlər arasına girirdi. Allah Rəsulu onu yanına oturdub şəhadət gətirməyə dəvət etdi. Vəhyin gəlişindən bir gün keçmiş on yaşlı kiçik Əli Xədicədən sonra ilk dəfə kəlmeyi-tövhidi söylədi və neçə-neçə böyüklərdən əvvəl Rəbbinə iman etdi.
***
Çox keçmədən onlarla birlikdə yaşayan Zeyd də müsəlman oldu. Azad insan ola-ola qul edilmiş, Allah Rəsulunun yanında yenidən azadlığa qovuşmuş, həm də şərəfə çatmış Zeyd ibn Harisə! Gənc idilər, qəhrəmanlıq ruhunu təmsil edirdilər və hər biri bu ruhu bütün Məkkəyə yaymağa çalışırdı. Allah Rəsulu onları ən çətin məsələlərin öhdəsindən gələn qəhrəmanlar kimi ağır günlər üçün yetişdirir və beləcə gələcəyin təməllərini atırdı.
Bir müddət sonra oğlunun dəyişdiyini sezən ata Əbu Talib bunun səbəbini soruşacaqdı. O da olanları bir-bir danışandan sonra qardaşı oğluna sonsuz etibarı olan Əbu Talib bu cümlələri söyləyəcəkdi:
– Şübhəsiz ki, o, səni yaxşı bir yerə çağırır. Tərəddüd etmədən get və Ondan ayrılma!
Əbu Zərr
Əli müsəlman olmağına müsəlman olmuşdu, amma o günlərdə müsəlman olmaq bütün əziyyətləri birbaşa qəbul etmək demək idi. Qureyş Müsəlmanları addım-addım təqib edir, kimlə danışdıqlarını, hara getdiklərini və nə işlə məşğul olduqlarını izləyirdi. Onlara yaxınlaşanlara göz qoyur, getməsinlər deyə fikirlərindən daşındırmağa çalışırdılar.
Bir gün Əbu Zərr Məkkədə baş verən dəyişikliklər haqqında eşitmiş və sadəcə maraq xatirinə yola düşüb Məkkəyə gəlmişdi. Şəraitdən xəbəri olduğu üçün heç kimə niyyətini aça bilməmiş, “bəlkə, gələr” ümidi ilə Kəbədə gözləmişdi. Üçüncü gün Hz. Əli yanına yaxınlaşdı və bura gəliş səbəbini soruşdu gizlicə… Məqsədini öyrənib səmimiliyini gördükdə isə:
– Şübhəsiz, O, həqiqətdir. Allahın peyğəmbəridir. Səhər yuxudan oyananda mənimlə birlikdə gəl. Ancaq məni kənardan təqib et. Yolda bir təhlükə sezsəm, bir bəhanə ilə dayanacağam. Sən yoluna davam edərsən. Ancaq bir şey olmasa, mən hara getsəm, sən də ora gəl, – dedi və bu iman yolunda Əbu Zərrə bələdçilik etdi.
