Bu saqqal bu başın qanı ilə boyanacaq
Əsgərlərinin belə bir müqaviməti ilə qarşılaşıb çarəsiz qalan Hz. Əli Kufəyə dönmək qərarını verdi. Heç gözləmədiyi bu son hadisə ona xeyli təsir etmiş, dərindən yaralamışdı. Bu qədər məşəqqət və çətinliyə ancaq Allah Rəsulunun dizinin dibində tərbiyə görmüş və belə ağır günlər üçün xüsusi yetişdirilmiş bir insan dözə bilirdi. Ancaq Hz. Əli bundan sonra gözlənilən hadisələri daha aydın görür və hadisələrin gedişatını təxmin edə bilirdi. Belə ki, saqqalı ilə başını göstərərək demişdi:
– Bu saqqal bu başın qanı ilə boyanacaq.
Bu sözünü eşidən bir nəfər:
– Əgər başqası olsa idi, onu öldürmək istəyən insanın nəslini kəsərdi, – demişdi.
– Allahdan qorx! Mən yalnız məni öldürən şəxsdən qisas alınmasını istəyərəm, – deyə etiraz etmişdi.
***
Hz. Əli başına gələnləri Allah Rəsulundan eşitdikləri ilə qarşılaşdıraraq belə bir nəticəyə varırdı. Belə ki, bir gün Rəsulullah (s.ə.s.) onun qulağına dünyadan öz əcəli ilə deyil, başının qanı ilə saqqalı boyanmış halda şəhid edilərək gedəcəyini pıçıldamışdı. Uhud döyüşündə şəhidlər pərvazlanıb getmiş, qalanlar kədərlənmişdi. Bu zaman Rəsulullah üzünü yanında dayanan hüznlü Əliyə tutub:
– Şəhidlik bir gün sənin üçün də gələcək. Saqqalının başının qanına boyandığı gün sənin də səbrini görəcəyik, – buyurmuşdu. Bu, onun üçün bir müjdə idi.
Bir gün Rəsulullah:
– İlklərin ən azğını kimdir? – deyə soruşmuş, Hz. Əli:
– Salehin dəvəsinin başını kəsənlər, – cavabını vermişdi.
Ardınca:
– Bəs sonrakıların ən azğını kimdir? – deyə yenidən sual etmişdi:
– Bu haqda bir şey bilmirəm, ya Rəsulallah! – demişdi. Rəsulullah (s.ə.s.) əli ilə də göstərərək:
– Səni bu cür şəhid edəcəklər, – dedi.
