Vüslətə yaxınlaşarkən…
Artıq Hz. Əli yemək-içməkdən kəsilmiş, Rəbbinə qovuşacağı günü gözləyirdi. İmsak vaxtı oğlanları Hz. Həsən və ya Hz. Hüseynin evinə gedir, bir neçə tikə yeməklə kifayətlənirdi. Səbəbini soruşanda isə:
– Allahın əmri gələndə qarnımın tox olmasını istəmirəm, – deyə cavab vermişdi.
Elə bil, hansı il, hansı ay, hansı gecə şəhid ediləcəyini bilirdi, bunu Onun şəhid edilməsi haqda rəvayətlərə ümumi nəzər yetirdikdə də görmək olur. Yuxusunda Allah Rəsulunu görmüş və qarşılaşdığı məşəqqətlərdən bəhs edib dərdini dilə gətirmişdi. Ona bəddua etməyi tövsiyə edəndə əllərini açaraq:
– Allahım! Məni elə qullarının arasına apar ki, bunlardan daha xeyirli olsun. Mənim yerimə də bunların öhdəsindən gələ bilən bir nəfər göndər, – deyə niyaz etmişdi.
***
Bir yandan Allaha və dostlarına qovuşacağına sevinirdisə, digər tərəfdən ona rəva görülənlərə çox kədərlənirdi. Əslində, onun kədərlənməsi Allah və Rəsulunun rəncidə olması demək idi. Çünki Allah Rəsulu (s.ə.s.) bir gün Əlini qəsd edərək buyurmuşdu:
– Onu incidən məni də incitmiş olur. Ona kin bəsləyən mənə də kin bəsləmiş, ona nalayiq söz söyləyən mənə də həqarət etmiş olur. Kim onu sevsə, Allah da onu sevər. Kim ondan üz çevirsə, Allah da ondan üz çevirər. Kim ona düşmənçilik etsə, Allah da onu düşmən bilər. Kim ona itaət etsə, Allaha itaət etmiş, kim ona üsyan etsə, Allaha üsyan etmiş olur.
