Hicrət gecəsi-
Əbu Talib və Xədicənin yoxluğu Qureyşi daha da cəsarətləndirmişdi: Rəsulullahı öldürmək üçün plan qururdular: bir köçün başlanmasından xəbər tutmuşdular və Onun da gedəcəyindən qorxurdular. Onu əldən çıxarmadan tədbir tökməyi düşünürdülər. Nəhayət, məşvərət məclisləri olan “Darun-Nədvə”də bir yerə toplaşdılar və “Əmin” saydıqları Allah Rəsulunu bir gecə basqını ilə öldürmək qərarına gəldilər. Amma bilmirdilər ki, Uca səmaların izni olmadan yer üzündə heç bir hadisə baş verə bilməzdi və elə də oldu.
İlahi izin gəlmişdi: Allah Rəsulu da Hz. Əbu Bəkirlə birlikdə hicrət edəcəkdi. Ancaq bundan əvvəl görüləsi işlər vardı. Gənc və cəsur Əlini yanına çağırdı, Məkkədən ayrılandan sonra nə edəcəyini bir-bir başa saldı. Bunları edəndən sonra Mədinədə görüşəcəkdilər.
Əvvəla, Qureyş onların hicrətindən dərhal xəbər tutmamalı, dəyişiklik hiss olunmamalı idi; sanki evindən çıxmayıb. Bu məqsədlə o gecə Hz. Əli Allah Rəsulunun evində qalacaq və olanlara təkbaşına sinə gərəcəkdi.
Allah Rəsulunun (s.ə.s.) libasını geyinib Onun yatağına uzandı. Hərgah Onun davası uğrunda biri qurban getməli idisə, İsmail kimi bıçağın altına uzanacaq və təslimiyyətini ortaya qoyacaqdı. Zərrə qədər qorxusu-hürküsü yox idi. Könlünün Sultanı Rəsulullah bu işi ona tapşırarkən:
– Mənim bu yaşıl libasıma bürün və eləcə də qal. Sənə heç bir xətər toxunmayacaq, – buyurmuşdu. Bu vaxt Hz. Əli 23 yaşında idi. Gözlənilənlər baş verdi və hər qəbilədən bir gənc gecənin qaranlığında Allah Rəsulunun evini dövrəyə aldılar və hamısı birdən evə soxuldular. Evə girməklə nəyi dəyişdirəcəkdilər ki…?!
Bu vaxt Rəsulullah (s.ə.s.) və Hz. Əbu Bəkir Sevrə çoxdan çatmışdı. İndi təlaşa düşmək növbəsi Qureyşin idi. Təşviş içində:
– Sahibin haradadır? – deyə soruşdular, amma sualları cavabsız qaldı.
