Dünya və axirətdə sənin qardaşın mənəm
Mədinəyə gələn kimi, hər bir mühaciri bir Mədinəli ənsarla qardaş elan etmişdi. Hər kəsi bir-bir qoşalaşdırmışdı, Əliyə qardaş olacaq bir Mədinəli qalmamışdı. Bundan olduqca kədərlənən Əli halını Peyğəmbərin hüzurunda dilə gətirdi. Uşaq kimi hıçqıra-hıçqıra ağlayırdı. Bir tərəfdən də Allah Rəsuluna naz edib ərkyana şikayət edirdi:
– Hər kəsə bir qardaş elan etdin, amma mənim qardaşım olmadı.
Bu nə böyük səadət idi ki, Bəşəriyyətin Ən Əmini Allah Rəsulu onu özünə qardaş seçirdi. Əvvəlcə təskinlik verdi Əliyə, ardınca da hamının hüzurunda bu həqiqəti elan etdi:
– Dünya və axirətdə sənin qardaşın mənəm.
Bu sözləri eşidər-eşitməz üzündə hüzndən əsər-əlamət qalmamışdı. Artıq qibtəyə layiq bir səhabə idi Əli. Necə qibtə edilməsin, o, artıq Rəsulullahın qardaşı idi.
