Taif Səfəri

Biz səmanı da gəzib yoxladıq, artıq hər yerə vəzifəlilər yerləşdirilmişdir və onlar heç bir xəbərin sızmasına icazə vermir, dərhal üstlərinə işıq seli göndərirlər. Bir az oturub bəzi şeylərdən xəbərdar olmaq istədik və gördük ki, kim bu cür təşəbbüs göstərirsə, dərhal üstü­nə od parçaları atılır və buna icazə verilmir.

Artıq biz hidayətə qulaq asandan sonra Ona iman gətirdik və bilirik ki, kim Rəbbinə iman gətirsə, artıq onun narahat olacağı bir məsələ yoxdur.^[6]

Bu arada Cəbrail yenə gəlmiş və məsələdən Allah Rəsulunu da xəbərdar etmişdi. Bu, Addasdan sonra baş verən ikinci gözlənilməz hadisə idi. İnsanlardan sonra Peyğəmbərimiz (s.ə.s.) artıq cin tayfası ilə də əlaqə qurmuş və onlardan da Rəsulullaha (s.ə.s.) inananlar olmuşdu. Çünki O (s.ə.s.), insanlarla yanaşı cinlərə də göndərilən bir Peyğəmbər idi.

Qeybdən ard-arda iki dəstək gəlmişdi: Cəbraillə dağlara müvəkkil olan mələyin əmrə varid olmasından sonra bir də Allah Rəsulunun qarşısına cin tayfasına nüfuz edə biləcək bir yol açılmışdı...

Gələn hər ayə eyni zamanda möminlərin də səyini artırırdı. Üstəlik bu ayələrdəki ifadələr ağır şəraitdə yaşayan möminlərə, sanki, dərman idi. Ayədə belə buyrulurdu:

− Hər kim Allaha dəvət edən bu səmimi sözlərə müsbət cavab verməsə, bilsin ki, yer üzündə Onun əzabından qaçıb canını qurtara bilməz və ona Allahdan başqa hami və dost tapılmaz. Belələri açıq-aşkar haqq yoldan azmışlar!^[7]

Digər tərəfdən dini inanclarını yaşayan bir xristian olan Təmimüd-Dari müəyyən ehtiyaclarını almaq üçün Şam tərəflərə gəlmişdi. Səfər əsnasında gecənin qaranlığı düşüncə öz-özünə deyir:

−  Mən bu gecə bu vadinin böyüyünün himayəsindəyəm.

Bundan sonra uzanıb yatmaq istəyir. Cümləsini təzəcə bitirmişdi ki,  bir səs ona cavab verir:

− Allaha sığın və Ondan aman istə. Çünki cinlər heç kimi Allahdan qoruya bilməz.

Heyrətlənmişdi və təəccüb içində:

− Başıma gələnlərə bax! Allah haqqı üçün söylə, həqiqətən, dediklərin doğrudurmu? − deyə soruşur. Səsin sahibi isə dediyi sözlərlə onu daha da heyrətləndirir:

−Ümmilərin Peyğəmbəri Allah Rəsulu zühur etdi və biz də Ona təslim olub iman gətirərək Hacun adlı yerdə Onun arxasında namaz qıldıq. Artıq cinlərin hiylələri tükəndi və indi göylə onların arasında  alov topaları var. Bundan sonra onların heç kimə nə xeyri, nə də zərəri dəyə bilər. Yaxşısı budur ki, sən Aləmlərin Rəbbinin Rəsulu Məhəmmədin hüzuruna  get və müsəlman ol!

Hacun... Namaz... Aləmlərin Rəbbi... Rəsul... Məhəmməd... Bütün bunlar ona heç də yad deyildi. Məhəmmədi isə tanımamaq mümkün idimi? Çünki İncil Onun təşrifini müjdələyir,  Hz. İsa (ə.s.) da gəlişini gözləyirdi. Görünür, bu işin içində başqa bir iş vardı və səhər açılan kimi, Şam yaxınlığındakı Havranda olan məşhur bir rahibin yanına gedib hadisəni ona danışır. Deyilənlərə diqqətlə qulaq asan rahib belə cavab verir:

− Şübhəsiz ki, sənə həqiqəti söyləmişlər. Onun çıxacağı yer Harəmdir və yenə Harəmə hicrət edəcəkdir. O, peyğəmbərlərin ən xeyirlisidir və heç kim, əsla heç kim  Ondan önə keçə bilməyəcək.^[8]