Uhuddan sonraki hadisələr

Onun bu qədər səmimi xəbərdarlığına baxmayaraq, Huyey belə cavab verir:

– Məhəmməd heç vaxt fürsət tapıb bizi mühasirəyə ala bilməyəcək. Alsa da, əliboş geri dönməyə məcbur olacaq! Abdullah ibn Übeyy ibn Səlulun  mənə verdiyi vədi görmürsənmi?

Qəzəb və  tamahı gözlərini əməlli-başlı tutmuşdu. Ancaq yenə də səhvləri demək və nəticəsi görünən yolda arvad-uşağı məşəqqətlərə sürükləyən qərarın verilməsinə əngəl olmaq lazım idi. Buna görə Səlləm davam edir:

– İbn Übeyyin sözünün nə əhəmiyyəti var ki?  İbn Übeyyin istədiyi ancaq səni Məhəmmədlə  qarşı-qarşıya gətirib təhlükəyə atmaqdır. Heç şübhən olmasın ki, bu vəziyyətdə gedib evində qorunacaq və əsla sənə yardım etməyəcək. Səndən istədiklərini Kab ibn Əsəddən də tələb etmiş, amma o: "Mən sağ olduğum müddətdə Bəni-Qureyzədən bir nəfər də aramızdakı sözləşməni poza bilməz," – deyə onu rədd etmişdi. Həm ibn Übeyy əvvəllər müttəfiqi olan Bəni-Qaynuqaya da buna bənzər vədlər verməmişdimi ki, onlar da gedib Onunla aralarındakı sazişi pozub döyüşdülər. Yaxşı, bəs sonra? Qalalarına girib müdafiəyə çəkildilər və sonra da İbn Übeyyin köməyini gözləməyə başladılar. Halbuki o, evində oturmuşdu. Çox keçmədən Məhəmməd gəldi və onları mühasirəyə aldı. O vaxtacan ki Onun əmrinə boyun əyib təslim oldular. Anla ki, İbn Übeyy müttəfiqlərinə əsla kömək etməz. Əvvəllər də biz bu fövqəladə vəziyyət bitənə qədər bütün savaşlarında əvslilərlə birləşib həmişə ona qarşı mübarizə aparırdıq. Nə vaxt ki, Məhəmməd gəldi və aralarına girdi, bu vəziyyətdən biz də ancaq o zaman qurtula bildik. İbn Übeyyə gəlincə isə onun nə Yəhudi millətindən, nə Məhəmmədin dinindən, nə də öz qövmünün inancından bir nəsibi, bir anlayışı var. Bu halda biz ona necə güvənə bilərik?

Huyeyin fikri qəti idi və Səlləmın ifadələri ona heç bir təsir göstərmir:

– Mənim nəfsim yalnız Məhəmmədlə vuruşmağı tələb edir.

Bunu eşidən Səlləm son dəfə irəli atılıb başlarına gələcək müsibətləri xatırladır:

– O zaman, vallah, nəticə yurdumuzdan qovulmaq olacaq. Sonda da mal və şərəfimiz də əldən çıxacaq və döyüşçülərimiz ölüb gedəcək, ailəmiz, uşağımız da əsir düşəcək!

Huyey ibn Ahtab bütün israrlara baxmayaraq, döyüşdən başqa seçim qəbul etmir. Bu vaxt dəli hesab edilən Samuq ibn Əbi-Huqayq deyir:

– Ey Huyey! Sən nə uğursuz adamsan! Demək olar ki, Bəni-Nadiri məhvə sürükləyirsən.

– Bu, dəliyə qədər bütün Bəni-Nadir mənə etiraz etməkdə sözləşdimi? – deyə əsəbi şəkildə cavab verir Huyey ibn Ahtab. Vəziyyət gərginləşmişdi. Samuqun qardaşları onu döyməyə başlayır. Digər tərəfdən də Huyeyə dönüb:

– Bizdən heç kim sənin sözündən çıxmaz və əsla sənə müxalif olmarıq, – deyirlər.

Bundan sonra Huyey qardaşı Cüdeyy ibn Ahtabı çağırıb Rəsulullahın yanına getməyi və Ona: "Biz yurdumuzu və mallarımızı qoyub heç bir yerə getmirik. Əlindən gələni et," – deməyi tapşırır. Həmçinin qardaşına tapşırır ki, Abdullah ibn Übeyyin yanına gedib onu qərardan xəbərdar etsin və  söz verdiyi köməyi dərhal göndərməsini istəsin.

Əshabı ilə oturan Allah Rəsulu (s.ə.s.) Huyeyin ismarışını Cüdeyydən eşidincə ucadan təkbir gətirməyə başlayır. Onun təkbirini eşidən digər müsəlmanlar da təkbir gətirirlər. Ardınca da:

– Yəhudilər savaşı seçdilər. Müharibə elan etmişlər, – deyir.

Aydın olmuşdu: günlərlə bir qərar gözləyirdilər. Yəhudilər isə ağır yolu seçmiş və özləri öz fəlakətli aqibətlərini hazırlamışdılar.

Cüdeyy ismarışı Rəsulullaha çatdıran kimi özünü Abdullah ibn Übeyyin yanına yetirir. Münafiqlərin rəisi Übeyy dostları ilə birlikdə evdə oturmuşdu. Cüdeyy yenicə içəri girib danışmağa başlayırdı ki, carçının səsinə diksinir: Rəsulullah (s.ə.s.) əshabını Bəni-Nadirə qarşı müharibəyə çağırırdı.

Və məqsədini açan Cüdeyy Übeyy ibn Səlulun oğlu Abdullahın qapını şiddətlə açıb içəri girdiyini görür. Rəsulullahın çağırışını eşidən Abdullah bir göz qırpımında zirehini və qılıncını da götürüb dəvət olunan yerə tələsir.

Münafiqləri rəhbəri olan evdə belə Rəsulullahın əmrinə bu qədər sadiq bir insanın olması Cüdeyyi çox narahat edir. Atası bir kənarda oturmuş, hətta oğluna "getmə" də demirdi. Əslində, bu, İbn Übeyydən bir fayda gəlməyəcəyinin aydın göstəricisi idi. Gözü qorxmuşdu və bu vəziyyətdə iti addımlarla yenidən Bəni-Nadir yurduna yollanır. Onun həyəcanlı gəlişini görən  Huyey də təşvişə düşür və tələsik soruşur:

– Nə oldu? Nə xəbərlər gətirdin?