Uhuddan sonraki hadisələr

Səriyyə və qəzvələr

Uhuddan sonrakı ilk səriyyə Əbu Sələmənin yüz əlli nəfərlik Bənü-Əsəd ibn Huzeymə səriyyəsi idi. Aradan cəmi iki ay keçmiş, məhərrəm ayı yenicə girmişdi. Huveylidin iki oğlu Tuleyha və Sələmə Bəni-Əsəddə əli qılınc tutan kər kəsi döyüşə təşviq etmiş, Mədinəyə hücum etmək üçün böyük bir ordu hazırlamışdı.

Allah Rəsulu (s.ə.s.) bu xəbəri alar-almaz hələ də yaralı olan Uhudun aslanı Sələməni hüzuruna çağırır və dərhal bir səriyyə ilə Bəni-Əsəd yurduna gedib məsələni yerindəcə həll etmək əmrini verir. Əbu Sələmə yüz əlli nəfərlik dəstə ilə Bəni-Əsədə  gəlir.

Allah Rəsulunun bir süvari dəstə ilə gəldiyini eşidən Bəni-Əsəd ordusu təşvişə düşüb savaşdan vaz keçmək bir yana qalsın, pərən-pərən olur. Ordunun yerində yalnız dəvə və qoyunlar qalır.

Bir üsyan da alovlanmadan söndürlür, düşmənlərin arzusu gözündə qalır. Məqsədinə nail olan Əbu Sələmə və yoldaşları bir müddət orada gözlədikdən sonra dəvə və qoyunları özləri ilə götürüb Mədinəyə qayıdırlar.^[11]

Yenə məhərrəm ayında Allah Rəsuluna Xalid ibn Sufyan əl-Hüzəlinin Mədinəyə qarşı bir ordu toplaması xəbəri gəlir. Məsələni öyrənmək üçün Abdullah ibn Üneysi xəbər gələn bölgəyə göndərir.

Abdullah ibn Üneysin geri dönüşü xeyli uzanır. On səkkiz gündən sonra Mədinəyə qayıdan Hz.Abdullah Xalid ibn Sufyana kifayət qədər yaxınlaşmağı bacarmış, vəziyyətin ciddiliyini görüncə fürsət tapıb onu öldürməklə şər qüvvələrin toplanmadan dağılmasına nail olmuşdu. Allah Rəsulu əlindəki əsanı məsələni təkbaşına həll edib gələn Hz.Abdullaha verib:

– Bu, qiyamət günündə səninlə Mənim aramda ən böyük dəlil olacaq, – deyə buyurur.^[12]

Növbəti sui-qəsd cəhdi

Hələ Bədrin intiqamını almadığını və Uhud kimi fürsəti əldən verdiyini düşünən Məkkə inadından əl çəkmirdi. Kin-nifrətlə oturub-durur, intiqam alacağına and içirdi.

Əbu Sufyan ətrafına topladığı bir dəstə gəncə belə deyir:

– Aranızda Məhəmmədin işini bitirə biləcək bir igid yoxdurmu? Görmürsünüzmü, biz bu qədər ağrı-acı içində qıvrılır, O isə küçə və bazarda rahatca gəzib dolaşır!

İzdihamın içindən heç kim cəsarət edib irəli çıxmır, çünki bu, ilk növbədə ölümü gözə almaq demək idi və təkbaşına Mədinəyəcən gedib Rəsulullahı öldürmək hər adamın işi deyildi. Əbu Sufyan yenə əliboş evinə qayıdır.

Bir müddət keçmiş Əbu Sufyanın qapısı döyülür. Qapıda dayanan bədəvi bir gənc:

– Əgər mənə söz versən və tələblərimi qəbul etsən, gedib Onu öldürərəm! Çünki mən bu işləri yaxşı bacarıram. Bax quş tükündən yüngül olan xəncərim bu iş üçün hazır gözləyir, – deyir.

Əbu Sufyanın ümidləri yenidən canlanır. Bu işi ancaq belə "fədai"lərlə həyata keçirmək olardı və onu içəri dəvət edib əvvəlcə:

– Sən elə mənim axtardığım adamsan, – deyir.