Uhuddan sonraki hadisələr

Kefi kökəlmişdi. Həmin gəncə yaxşı bir dəvə verir və mal-mülklə qane edir. Razılaşırlar. Daha sonra:

– Bunu heç kimə demə, yalnız səninlə mənim aramda qalsın! Çünki mən bunu kiminsə eşidib dərhal Məhəmmədə xəbər verməsindən qorxuram, – deyib xəbərdarlıq edir.

– Bunu kimsə bilməyəcək, –dəliqanlı gənc təminat verir.

Gecənin qaranlığında dəvəsinə minib yola düşən gənc altı gün sonra Mədinəyə çatır. Diqqət çəkməməyə çalışır və qarşılaşdığı insanlardan Peyğəmbərimizi soruşa-soruşa Məscidi-Nəbəviyə gəlir. Bu ərəfədə Allah Rəsulu (s.ə.s.) orada yox idi. Abdiəşhəloğullarının diyarına getmişdi. Əbu Sufyanın göndərdiyi adam da düz buraya gəlir. Dəvəsini bir yerə bağlayıb səhabələrlə söhbət edən Allah Rəsuluna yaxınlaşır. Onu görüncə Allah Rəsulu (s.ə.s.) hüzurundakılara deyir:

– Bu adamın niyyəti heç yaxşı deyil, bir pislik etməyi düşünür! Amma qorxmayın, Allaha and olsun ki, Allah (c.c.) onun planlaşdırdığı işin qarşısını alacaq və niyyətinin gerçəkləşməsinə  imkan verməyəcəkdir, – buyurur.

Elə bu zaman gənc onlara yaxınlaşır:

– Hansınız Abdulmuttalibin oğludur? – deyə soruşur. Allah Rəsulu (s.ə.s.) cavab verir:

–Abdulmuttalibin oğlu Mənəm!

Bunu eşidən bədəvi gənc, sanki, gizli bir şey deyəcəkmiş kimi yaxınlaşmaq istəyir Rəsulullaha. Onun bu niyyətini sezən və bir az əvvəl Peyğəmbrimizdən eşitdikləri barədə düşünən Üseyd ibn Hudayr:

– Rəsulullahdan uzaqlaş! – deyir və əbasından tutub geri çəkir. Elə çəkir ki, paltarının altında gizlətdiyi xəncər görünür. Hz. Üseyd:

– Ya Rəsulullah, bu, doğrudan da, pisniyyətli adam imiş, – deyir.

Bədəvi gəncin qolu-qanadı sınır; canından qorxurdu. Peyğəmbərimizə bir zərəri toxunmasın deyə Üseyd ibn Hudayr gəncin yaxasından tutub çəkir. Əməlli-başlı çətin vəziyyətə düşdüyünü görən  gənc bir tərəfdən:

– Qanım... qanım, ya Məhəmməd, – deyə səslənib canını qurtarmaq üçün Peyğəmbərimizin şəfqətinə sığınır, digər tərəfdən də düşdüyü vəziyyətdən qurtulmaq üçün aman diləyir. Allah Rəsulu üzünü gəncə tutub:

– Düzünü de! Sən kimsən və buraya nə üçün gəlmisən? Əgər düzünü desən, bu, sənə fayda verər. Yalan söyləsən də, Mən sənin gizlədiklərindən agah olaram, – deyir.

– Mən sizə güvənə bilərəmmi? – deyir gənc.

– Bəli, güvənə bilərsən, – deyə təminat verir Allah Rəsulu.

Bundan sonra gənc Məkkədə baş verənləri bir-bir danışır. Əbu Sufyanın gənclərdən kömək istəməsindən, Mədinə və mədinəlilərə olan kin və nifrətindən, Rəsulullahdan intiqam almaq üçün nələrə əl atdıqlarından və evinə getdiyi zaman ona vəd etdiyi dünya nemətlərindən danışır.

Gənc hər şeyi açıqlamışdı, amma səhabələrə görə o, hələ da təhlükəli idi. Hələ də tam əmin ola bilmirdilər. Üseyd ibn Hudayr gənci nəzarət altına alır, axşam da aparıb evində həbs edir.

Ertəsi gün Allah Rəsulu onu yenidən hüzuruna çağırtdırır:

– Mən sənə aman vermişəm, indi istədiyin yerə gedə, yaxud bundan daha xeyirli bir işi seçə bilərsən, – buyurur.

Görünür, Peyğəmbərimiz Ona qəsd edən bu adamın müsəlman olmasını istəyirdi. Baxışlarındakı istilik, səsindəki incəlik gəncin qəlbini yumşaldır. O, dərhal soruşur:

– Daha xeyirli nədir?