Vüslətə Doğru

Bir dəfə Peyğəmbərimiz (s.ə.s.) yuxuda evinin üstündən bir taxta  çəkilib oradan böyük bir dəlik açıldığını, sonra bura gümüş nərdivan qoyulduğunu və oradan iki nəfərin içəri endiyini görür. Bu vaxt insanları köməyə çağırmaq istəyir, amma heç cür danışa bilmir, kömək üçün fürsət tapa bilmirdi. Sonra bu adamların hər biri Onun bir tərəfində oturur. Ardınca biri əlini Onun vücuduna salıb oradan iki qabırğa sümüyü çıxarır. Daha sonra da sinəsinə yönəlib ürəyini çıxararaq əlinə götürür. Bu, o qədər açıq-aşkar idi ki, əlinin izini iliklərinədək hiss edirdi. Bu əsnada yanındakı yoldaşına bunu deyirdi:

− Bu saleh bəndənin ürəyi nə qədər gözəldir.

Sonra da ürəyini yuyub təmizləyir və yenidən yerinə yerləşdirir. Çox keçmədən qabırğa sümüklərini də qaytarıb yerinə qoyur və nərdivanla qalxıb gözdən itirlər. Gedərkən nərdivanı da özləri ilə aparmışdılar. Artıq tavan əvvəlki vəziyyətinə qayıtmış və hər şey qaydasına düşmüşdü.

Əlbəttə, Sultanlar Sultanı bu yuxusunu da əvvəlcə Xədicə anamıza danışır. Belə təbəddülatlı günlərində ən böyük dəstəkçisi Hz. Xədicə yenə gözlənilən davranışı nümayiş etdirir:

− Sənə müjdələr olsun! − deyir əvvəlcə. Sonra da mətin bir səslə bunları söyləyir:

− Şübhəsiz ki, Allah Sənin üçün ancaq xeyir murad edir. Bunda da bir xeyir vardır, Sənə müjdələr olsun!^[2]

Bəli, onlara bir yol göstərilmişdi və onlar da bu yolla addım-addım irəliləyirdilər . Hz. Xədicə anamız bu yolun fərqində idi və buna görə də əminliklə  danışır və həyat yoldaşına  dəstək olmağa çalışırdı.