Xədicə ilə ilk görüş

− Xədicə, − deyir Nəfisə.

Hüveylidin qızı Xədicəni tanımamaq olardımı? Bir neçə gün əvvəl onun karvanını Şama aparmış və qazanclı ticarətlə qayıtmışdı. Ancaq ailə həyatı ticarət qədər asan deyildi. Buna görə də:

−  Bu, necə olacaq? − deyə soruşur. Nəfisənin dərdi bu işin necə olacağı deyildi, o, sadəcə bir “qəbul” gözləyirdi. Elə bu cümlə də “qəbul”un bir işarəsi idi və Allah Rəsulundan bunları eşidən kimi rahat nəfəs almışdı. Çünki bu, “Mənim üçün problem deyil, amma belə bir evlilik necə baş tuta bilər?” mənasında bir reaksiya idi. İşin bundan sonrası Nəfisə üçün daha asan idi. Buna görə də:

− Sən onu mənə həvalə et, həll edərəm, − dedi.

Əlbəttə ki, susmaq razılıq əlaməti idi və  sürətlə oradan ayrılan Nəfisə birbaşa Xədicə anamızın yanına gedir. Müjdəni şəxsən özü vermək istəyirdi. Özünü birnəfəsə Xədicənin yanına çatdırır və bütün dediklərini bir-bir ona söyləyir. Nəfisənin gətirdiyi xəbər Hz. Xədicənin qəlbini sakitləşdirir. Məsələyə müsbət yanaşdığını öyrənən kimi Ona rəğbətinin və evlənmək tələbinin səbəblərini bildirmək üçün xəbər göndərir. Hz. Xədicənin sözləri belə başlayırdı: