Əmisi Əbu Talibin Himayəsi

Onun gözündə nə ticarət məqsədilə gəlib-gedənlərin, nə də mal-mülk naminə ortaya qoyulan səylərin bir dəyəri vardı. Ancaq olacağa çarə yox idi və bir dəfə nəzəri kiçik dəhlizlərdən səhraya yönəlir. Əslində onun məhz o vaxt  bir anlıq səhraya nəzər salması da Allahın bir qədəri idi. Həmişəki kimi yenə bir karvan gəlirdi.  Ancaq bu karvanda əvvəlkilərdən fərqli özünəməxsusluq vardı. Karvanla birlikdə bir bulud yolçuları izləyir və onları qızmar günəşin yandırıcı şüalarından qoruyurdu. Beynində şimşəklər çaxmışdı... Bulud... Kölgələr... Axırzaman... Sonuncu Peyğəmbər... Əhməd... Tarixi kitab... Yaddaşında ildırım sürəti ilə canlanan bu mövzular onun karvana marağını daha da artırır. Yoxsa qismət qapısınamı gəlirdi? Əgər həqiqətən, belədirsə? Elə isə burada miskin-miskin dayanmağın nə mənası vardı?

Dünyadan üz çevirən bu ixtiyar qoca birdən gəncləşmiş və həmin günədək heç etmədiklərini eləməyə başlamışdı... İllərdir, ümidini kəsdiyi bir itiyi tapmağın sevinci vardı gözlərində. Yoxsa qapısının ağzına qədər gələn Faran dağlarında zühur edəcək Faraklit idi?

Buludlar karvan üzərində bir nöqtəyə cəmləşmiş, bir adamı günəş şüalarından qoruyurdu. Hətta karvan fasilə üçün dayanınca, bu şəxs bir ağacın altında istirahətə çəkilmiş və Onunla birlikdə bulud da ağacın üstünə yönələrək Ona kölgə salmaqda davam edirdi. Ağacın budaqları belə hərəkətə gəlmiş, günəş şüalarının aralarından keçməməsi və aşağıdakı Şəxsi istinin təsirindən qorumaq üçün bir-birinə kipləşmişdi.