Peyğəmbərimizin Kində camaatına İslamı təbliğ etməsi
Peyğəmbərimiz (s.ə.s.) kindəlilərin Uqaz yarmarkasında qaldıqları yerə gəlir. O günəcən onlardan mülayim, həlim, xoşgörülü ərəb qəbiləsi ilə qarşılaşmamışdı. Onların yumşaq xasiyyətli və məntiqli olduğunu görüncə danışmağa başlayır: “Sizi bir olan Allaha çağırıram, Onun ortağı yoxdur. Canlarınızı qoruduğunuz kimi məni də qorumağınızı rica edirəm. Əgər mən üstün gəlsəm, dəstəyinizi davam etdirib-etdirməməkdə sərbəstsiniz”.
Əksəriyyət: “Bu, nə gözəl sözdür! Amma biz babalarımızın tapındıqlarına sitayiş edirik !” – deyirlər.
O camaatdan yaşca kiçik olanlar isə: “Ey qövmüm, başqaları sizdən qabağa düşmədən siz Ona tabe olun. Vallah, xristian və yəhudilər Məkkədən bir peyğəmbər çıxma zamanının yaxınlaşdığını söyləyirlər,” – deyirlər.
İçlərindən bir nəfər çəpgöz də belə deyir: “Dayanın, məni dinləyin! Onu qohum-əqrəbaları çölə atıb, sizmi saxlayacaqsınız? Bu, bütün ərəblərə qarşı müharibə deməkdir. Yoox, yoox! Xeyr, bunu etməyin!”
Peyğəmbərimiz məhzun halda oranı tərk edir. Onlar da öz qəbilələrinə qayıdıb baş verənləri qəbilənin digər üzvlərinə bildirirlər. Yəhudilərdən biri: “Vallah, siz başınıza qonan tale quşunu qaçırırsınız. O adama tabe olsanız, ərəblərin ən üstünü olarsınız. Biz Onun vəsflərini kitabımızda oxuyuruq,” – deyir. Yəhudi Peyğəmbərimizin xüsusiyyətlərini söylədikcə Rəsulullahı görənlər: “Bu adam eynilə sənin vəsf etdiyin kimidir,” – deyirlər. Sonra yəhudi sözlərini belə davam edir: “Biz onun Məkkədən çıxacağını bilirdik. Köçəcəyi yer Yəsribdir (Mədinə)”.
Həmin qəbilənin üzvləri öz aralarında sözləşirlər ki, növbəti il Allah Rəsulunun hüzuruna gedib ona tabe olsunlar. Başçıları o il onların həccə getməsinə mane olur, başqa sözlə, heç kim gələ bilmir. Sonra o yəhudi ölür. Ölərkən də Məhəmməd Mustafanı (s.ə.s.) təsdiq edib ona iman gətirdiyini eşidirlər.[3]
