Davamçılar və möhnət illəri

Hz. Talhanın Peyğəmbərimizin (s.ə.s.) hüzurunda kəlmeyi-tövhidi hayqırması xəbəri başqalarının da qulağına çatmışdı. Hz. Əbu Bəkirlə Hz. Talha yolda kin və nifrətlə nəfəs alan  Qureyşin qəzəbinə tuş gəlir. “Qureyşin aslanı” adlanan Nəvfəl ibn Hüveylid yolun ortasında qarşılarına dikilir. O, heç nədən çəkinməyən, qorxubilməz bir adam idi. Etiraz etsələr də, nəticə əvvəlcədən məlum idi. Duruşu, baxışı  pis niyyətindən xəbər verirdi. Elə ilk gündən hər ikisi dava-dalaş, hay-küy salmamaq üçün təmkinli olmağa üstünlük verir. Onu sözlə başa salmağa çalışsalar da, Nəvfəl sözlə yolundan dönənə oxşamırdı və ikisini də bir iplə elə oradaca bağlayır.

Bu nəhəng adamın məqsədi onların namaz qılıb Quran oxumasına mane olmaq idi. Ancaq nə əl-qollarının bağlanması, nə də bitib-tükənməyən təhdidlər onları namaz qılıb Quran oxumaqdan çəkindirməyəcəkdi.

Bu iri cüssəli adamın adı o qədər məşhur idi ki, Teymoğulları belə öz adamlarına − Hz. Əbu Bəkir və Hz. Talhaya arxa dura bilmədilər. Ara sakitləşənədək hər ikisi bir müddət elə oradaca bağlı qaldı.

Bu hadisəyə görə sonralar Talha və Əbu Bəkir qardaş kimi qəbul ediləcək və onlara “iki ayrılmaz qardaş” mənasında “Qarineyn”  ünvanı veriləcəkdi.^[6]