Gözlənilən hadisələr və Uhud

Və Vahşi, həqiqətən də, gözlədiyi mükafatı alır. Hind əvvəlcə Hz.Həmzənin ciyərini ağzına alıb çeynəməyə başlayır və sonra ağzından çıxarıb tullayır. Kin və nifrətin cilov gəmirdiyi anlar idi. Sonra bu xidmətinə görə boynundakı boyunbağını və əynindəki qaftanını Vahşiyə bağışlayır. Eyni zamanda Məkkəyə qayıtdıqdan sonra on dinar da verəcəyini vəd edir.

Bu da soyutmamışdı Hindin nifrət hislərini. Vahşinin əlindən tutub ondan Hz.Həmzənin yerini göstərməsini istəyir.

Yanına gəlirlər. Hind onun mübarək vücudunu parçalamağa başlayır. Burun və qulaqlarını kəsir, onları bəzək kimi boynundan asır, Məkkəyə qayıdana qədər də onları boynundan çıxarmır.

Eyni zamanda Hind hündür bir yerə çıxaraq səsi çatdığı qədər bunları insanlara elan edir, "Bədir intiqamı"nın verdiyi "zəfər" sərxoşluğu ilə özlərini ucaldıb göylərə qaldırır, müsəlmanları isə alçaltmağa çalışırdı.

O gün Müsəlman cəbhəsində başqa bir Hind – Hind binti Üsasə onun cavabını verir, hələ neçə-neçə Bədirlərin olacağını  elan edərək Utbə qızı Hindin səsini kəsməyə çalışırdı.

Vəziyyətdən ağasını da xəbərdar edən Vahşi Məkkəyə qayıdan kimi azadlığa qovuşur.

İlahi yardım və yenidən toplanış

Kiçik görünən böyük bir səhlənkarlığın nələrə gətirib çıxardığını hər kəs görürdü. Bəlkə də, bundan daha böyüyünü gələcəkdə yaşamamaq üçün Allah (c.c.) Rəsulunun ətrafında belə bir örnəyi bütün Məhəmməd ümmətinə göstərir və diqqəti əsas bir məqama cəlb edirdi. Çünki müvəffəqiyyət Allah və Rəsuluna mütləq itaətdən keçirdi.

İndi isə səhabələr canını dişinə sıxıb Allah və Rəsulu yolunda hər şeyini fəda etmək yarışına girmişdi. Bir tərəfdən dağın ətrəklərinə doğru çəkilən, digər yandan da qəhrəmancasına vuruşan bu insanlar sadiq və səmimi olduqlarını felən göstərirdilər. Bir daha and içir və sonu nə olursa-olsun, artıq Ondan (sallallahu əleyhi və səlləm) ayrılmayacaqlarına söz verirdilər. Eyni zamanda bu, Allah Rəsulunun nəzarəti yenidən öz əlinə alması demək idi. Oxçular məsələsində yaşadıqları acı təcrübə və bəzi insanların silahı müvəqqəti yerə qoyması nəticəsində meydana çıxan sıxıntılar aradan qaldırılır və Bəşəriyyitin Əmini Peyğəmbərimiz (s.ə.s.) Uhudda yenidən hökm verməyə başlayırdı. Məğlubiyyət kimi görünən tablonu qələbəyə çevirməyin adı idi bu və Allah Rəsulu da Uhudda müvəffəqiyyətlə nəticələnən son tablonu hazırlayırdı.

Allah da ehsanını, lütfünü belə bir səmimiyyətdən əsirgəmir, səhərdən bəri döyüş meydanında çarpışan bu insanların qəlbini Bədirdə olduğu kimi, yenə də mənəvi rahatlıqla (səkinə) süsləyir.

Elə şirin yuxuya getmişdilər ki, az qala əllərindəki qılınc yerə düşürdü, ancaq onlar bunun fərqinə belə varmırdılar. Əbu Talha kimi  igidlər əllərindən düşən qılıncı əyilib götürürdü, amma bu səkinənin təsiri ilə qılınclar yenidən düşürdü torpağa. Belə ki, düşmən əsgərlərinin alt tərəfdə olmasına baxmayaraq, Bişr ibn Bəranın qılıncı əlindən düşmüşdü, amma o, üzərinə çökmüş yuxu şirinliyindən qılıncın yoxluğunu belə hiss etmirdi. Bu, o qədər sıxıntının üzərinə çəkilən süngər kimi idi. Aydın  idi  ki, əsas məsələ inayət idi və bu sıxıntılar da tezliklə aradan qalxacaqdı.

Uhud meydanında köməyə gələn mələklər də vardı. Hərçənd onlar savaşın əvvəlindən burada idilər, çünki  Allah (c.c.) beş min mələklə əhli-imanı dəstəkləyəcəyini vəd etmişdi. Ancaq bu, Allah və Rəsulunun həssaslığına bağlı məsələ idi. Oxçular təpəsində pusquda duran müsəlmanlar əmrə itaətdə qətiyyət  göstərməmiş, istənilən və gözlənilən səbatlılığı ortaya qoymamışdılar. Buna görə də  mələklər geri çəkilmiş və onları düşmənlə baş-başa buraxmışdı.^[26]

Sad ibn Əbu Vəqqasın şəhadəti ilə Uhudun ətəklərinə doğru çəkilən Allah Rəsulunun sağ və sol tərəfində ağ geyimli iki mələk – Cəbrail və Mikail  döyüşür, Onu düşmən təhlükələrindən qoruyurdu. Bir az əvvəl Allah Rəsulunun verdiyi oxları atarkən tanımadığı təmiz simalı və ağ geyimli  bir gəncin bu oxları toplayıb gətirdiyinə də şahid olur. Oxları gətirib:

− At, ey Əba  İshaq, − deyən bu gənci bir daha görmür.

İbn Qamiənin həmlələri ilə şəhid olan bayraqdar Musab ibn Ümeyrin vəzifəsini də bir mələk öz üzərinə götürür: Hz.Musabın surətinə girib Allah Rəsulunun bayrağını dalğalandırırdı Uhudda! Bir ara Allah Rəsulu (s.ə.s.):

– İrəli hücum et, ey  Musab, – deyə səslənincə Peyğmbərimizə doğru yönələn mələk:

– Mən Musab deyiləm, – deyir.