Gözlənilən hadisələr və Uhud

Allah Rəsulunu (s.ə.s.) sağ-salamat görən hər müsəlman dərindən nəfəs alır və o anacan yaşanmış ağrı-acını tamamilə unudub sevincə qərq olur. Yəqin idi.. artıq Uhud yeni bir dirçəlişin astanasında idi. Əhvali-ruhiyyələri yerinə gəlmişdi; dünyanı ayaqları altına alıb kiçildənlərin çiyinlərində yeni bir zəfərin təməlləri qoyulurdu.

Bədir döyüşündə əsir alınan Übeyy ibn Xələf fidyə verməklə əsarətdən qurtularkən öz-özünə əhd etmiş və Məkkəyə qayıdan kimi yaxşı bir at alıb ən yaxşı yemlərlə bəsləyəcəyinə söz vermişdi. Həqiqətən də, dediyini etmiş və gecə-gündüz Rəsulullahı öldürmək planlarını qurub Uhuda hazırlaşmışdı. Onun bu niyyətini Allah Rəsulu (s.ə.s.) da  bilirdi, Uhud ətəklərinə çəkildiyi bir vaxtda əshabına belə deyir:

− Mən Übeyy ibn Xələfin arxadan hücum edəcəyindən narahatam. Əgər onun gəldiyini görsəniz, mütləq Mənə xəbər verin!

Həqiqətən də, çox keçmədən Übeyy əynində dəmir zireh at belində bir dəstə adamla gəlib çıxır:

− Məhəmməd haradadır? Bu gün O, canını qurtaracaqsa, mən heç yaşamayım, − deyir, açıq-aşkar meydan oxuyur.

Bir səhabə dərhal irəli atılıb onun dərsini vermək istəyir, ancaq buna gücü çatmır. Başqaları da onun arxasınca getmək istəyir, amma Allah Rəsulu (s.ə.s.):

− Buraxın onu! Yolunu açın, gəlsin, − buyurur.

Həyadan, ədəbdən uzaq Übeyy ağzına gələni danışır, Rəsulullahı yalançılıqda ittiham edir, Onun döyüş meydanından qaçdığını deyir. Həddini çoxdan aşmışdı, bir iş görmək lazım idi. Allah Rəsulu (sallallahu əleyhi və səlləm) da Haris ibn Simmənin əlindəki nizəni alıb onun cavabını vermək istəyir. Übeyyin yanındakılar Allah Rəsulunun gəldiyini görüb sağa-sola qaçışır. Allah Rəsulu (s.ə.s.) döyüşdə də əshabına nümunə olurdu.

Bir nizə zərbəsi kifayət edir və atından yıxılan Übeyy hələ nə olduğunu anlamadan yerdə qıvrılıb ah-fəğan etməyə başlayır:

– Vallah, məni Məhəmməd öldürdü, − deyə çığırır.

Rəsulullahın bir zərbəsi Übeyyin canına vəlvələ salmış, beynində neçə il əvvəl Məkkədə eşitdiyi sözlər şimşək olub çaxmışdı. Bir həmlə qarşısında geri çəkilməsinə görə onu məzəmmət edənlərə deyirdi:

− Lat və Uzzaya and olsun ki, başıma gələn bu hadisə bütün Zül-Məcaz əhlinin başına gəlsə  idi, onların hamısını öldürməyə mütləq yetərdi! Çünki O, Məkkədə ikən mənə: "Səni Mən öldürəcəyəm," – demişdi. Vallah,  O, məni lap üzümə tüpürməklə də öldürərdi!

Haqsız deyildi, müşrik ordusu ilə birlikdə geri qayıdarkən Sərif adlı yerdə ruhunu təslim edir və Übeyyə bir daha Məkəyə qayıtmaq nəsib olmur.

Peyğəmbərimizi öldürmək arzusunda olan müşriklərdən biri də Osman ibn Abdullah idi. O da Bədir əsirləri arasında idi və fidyə verib Məkkəyə qayıdan kimi Məkkənin ən yaxşı atını bu işə hazırlamışdı və Uhudda idi. Əla düzəldilmiş  zirehlər içində Rəsulullahı öldürmək üçün fürsət gözləyirdi. İndi bu fürsətin əlinə düşdüyünü düşünür. Übeyy kimi o da:

− Əgər bu gün Sən qurtulsan, mənə yaşamaq haram olsun, − deyir və atını mahmızlayaraq  Rəsulullaha doğru gəlir.

Osmanın qarşısına da Allah Rəsulu (s.ə.s.) özü çıxır. Hər kəs bu işin nə ilə qurtaracağını gözləyirdi.