Gözlənilən hadisələr və Uhud

Bu əsnada Hz. Ömər kimi mühacirlərdən bir dəstə oxatan irəli atılır və gələn atlıları ox yağışına tutur. Süvarilər üstlərinə yağan oxlara tab gətirməyib tezliklə geri qayıtmaq məcburiyyətində qalır və beləliklə, Allah Rəsulu (s.ə.s.) və səhabələr bir təhlükədən də xilas olur.

Ziyad ibn Səkənin ağır yaralı olması xəbərini gətirirlər. Allah Rəsulu (s.ə.s.) dərhal onun yanına getmək əmrini verir. Çünki Ziyad müvəqqəti qarışıqlıq vaxtı hərə bir tərəfə dağılanda Peyğəmbərimizin: "Kim bizi bunlardan qoruya bilər?" − sualına cavab olaraq: "Mən, ya Rəsulullah!" − deyə nərə çəkir və beş silahdaşı ilə birlikdə var gücü ilə Allah Rəsulunu qorumağa başlayır. Səyləri  gözdən qaçmır və qəhrəmanlığı hamını heyran edirdi. Nəhayət, onunla vuruşan dörd yoldaşı bir-bir şəhid olur, onu isə müşriklərin əlindən zorla xilas edə bilirlər. Al-qan içində idi və hər an şəhid ola bilərdi. Allah Rəsulu (s.ə.s.) mübarək dizini Ziyadın başının altına qoyur, könlünü almağa çalışır. Əbədi aləmə şəhidlik yolunda Rəsulullahın dizinə başını qoymağın rahatlığı vardı simasında. Gördüyü şəfqət və qəlbinə nüfuz edən mərhəmət nəzərləri bütün əzablarını unutdurur və könül rahatlığı ilə son nəfəsini verir. Yanağı Allah Rəsulunun dizi üstündə əbədi vüslətə pərvaz edir.

Məkkə ordusu çəkilir

Sanki, zaman dayanmışdı Uhudda... İki tərəf də böyük itkilər vermişdi və Məkkə ordusunun başçısı Əbu Sufyan yenidən müsəlmanlara  hücum etməyi təhlükəli hesab edirdi. Çünki Uhudun ətəklərinə doğru çəkilən səhabələr qüvvələrini yenidən toplamağa başlamışdı ki, bu toplanma  onu xeyli qorxutmuşdu. Həmçinin döyüşdən əvvəl üç yüz nəfərlik bir dəstənin (Abdulllah ibn Səlul) Müsəlman cəbhəsindən ayrılma səbəbini bilmir, onların da qayıdacağından ehtiyat edirdi. Belə bir vəziyyət təhlükəli olardı. Uhudun əvvəlində başlarına gələnləri də unutmamışdı Əbu Sufyan. Eyni zamanda möminlərin ölümün gözünə dik baxdığını çox yaxşı bilirdi.

Bütün bunları götür-qoy edən Əbu Sufyan "zahirən belə bir "nəticə" əldə etmişkən  "müvəffəqiyyətə" xələl gəlməsin deyə ordusunu Məkkəyə qayıtmağa çağırır. Ancaq hələ də bir məsələdən əmin deyildi və bunu yoxlamaq üçün atına minib əvvəlcə Uhudun ətəyinə qədər gəlir. Ucadan:

− Bu dəstəun arasında Məhəmməd varmı? − deyə soruşur.

Allah Rəsulu (s.ə.s.) əshabına xəbərdarlıq edir:

− Ona cavab verməyin, − buyurur.

Buna görə də heç kimdən səs çıxmır. Gözlədiyi cavabı almayan Əbu Sufyan sualını üç dəfə təkrar edir. Görünür, hələ də əmin deyildi. Daha sonra Hz. Əbu Bəkri nəzərdə tutub:

− Yaxşı, bəs bu topluluğun arasında İbn Əbu Kuhafə varmı? − deyə soruşur.

Allah Rəsulu (s.ə.s.) yenə  də buyurur  ki, cavab verməsinlər. Əbu Sufyan bir daha səslənir:

− Aranızda Ömər ibn Xəttab varmı?