Mədinə nura qərq olurdu
Mədinə çox bərəkətli idi. Hər gün gözəl hadisələr yaşanırdı. Musabın xəbəri sürətlə yayılırdı. Qısa vaxtda bir neçə qəbilədən başqa Mədinədə elə bir ev qalmamışdı ki, içində bir nəfər müsəlman olmasın. Bir-bir evləri ziyarət edir, qəlbinin zənginliklərini onlarla bölüşüb insanları “Ənsar” məqamına hazırlayırdı. Bu gedişlə Mədinə sürətlə mədəni ab-havaya bürünürdü.
Nur artıq Mədinədən kənara da çıxmağa başlamışdı. Ətraf qəbilələrə yayılır, onları da eyni gözəlliklərlə süsləyirdi.
Allah Rəsuluna bir gün məktub yazdı Musab. Bu vəziyyətdə necə hərəkət etməyi soruşurdu Rəsulullahdan. Cavabında Peyğəmbərimiz (s.ə.s.) cümə namazını məsləhət görmüşdü. Onlar da Sad ibn Heysəmənin evində bir yerə yığışıb ilk dəfə cümə namazını qılacaqdılar.
Allah Rəsulunu sevindirən müjdə
Bir il sonra Musabın Məkkəyə ikisi qadın olmaqla yetmiş beş möminlə gəlmişdi. Mənzərəni görən Allah Rəsulu çox sevinmişdi. On üç il idi ki, Məkkə qapılarını bu qədər açıb imana “buyur!” deməmişdi. Bəlkə də, Məkkədəki əziyyətlər Mədinədə rəhmət olub yağmağa başlamışdı. Musab bir müjdəsi ilə Onu daha çox sevindirəcəkdi. Hər bir mömindən gözlənilən bir müjdə idi bu. Gedəndə bir nəfər idi, tək idi, Rəbbindən başqa arxası-dayağı yox idi. Amma o Mədinəni layiq olduğu məqama gətirirdi. Neməti şükür niyyəti ilə dilə gətirərkən çox həyəcanlı idi:
– Mədinədə elə bir ev qalmadı ki, içində İslamdan danışılmasın, ya Rəsulullah!
Çünki bir inanan insanın bir diyarda olması İslamın o bölgəni fəthi etməsi demək idi. Allah Rəsulu (s.ə.s.) hədəf göstərmiş, Musab da əmri anlamışdı. Başqa sözlə desək, atdığı addımlar hüsn-rəğbətlə, sevgi ilə qarşılanır, “əkdiyi” səmimiyyətin bəhrəsini “dərirdi”. Hər dövrdə Musab kimi, hədəfi doğru anlayan üç-beş qəhrəman olsaydı, bugünkü dünyanın rəngi Allah bilir, nə gözəl olardı?
Peyğəmbərimizin yanında Musab iki aya yaxın qaldı. Müqəddəs köçdən əvvəl yenə yola düşdü. Hicrətdən on iki gün əvvəl Mədinəyə çatdı. Məkkədən qopub gələnlərə Mədinə qucaq açdığı zaman Musab da Sad ibn Əbu Vaqqas və Əbu Əyyub əl-Ənsari ilə qardaş elan edilmişdi. Artıq Sad ibn Muazın evinə köçəcək, vəzifəsini orda davam etdirəcəkdi.
***
Bədr günü gəlib çatdı. Allah Rəsulu o gün ruhu kimi tərtəmiz ağ bayrağı Musaba tapşırmışdı. Bədri tərk edəndə üzləri gülürdü.Zəfər qazanmışdılar. Ancaq Məkkə müşrikləri məğlubiyyəti həzm edəcək halda deyildilər. Kinlə dolub-daşır, Bədrin intiqamını yerdə qoymamaq üçün and içirdilər. Hətta əhd edib yemək-içməkdən imtina edənlər, intiqam almadan rahatlığı özünə haram edənlər vardı.
Çox keçmədən Qureyş daha böyük qəzəblə Mədinəyə yönələcək və yollar Uhudda toqquşacaqdı. Hətta intiqam almaq üçün Uhuda gələnlər arasında Musabın anası Hünas və qardaşı Əziz ibn Umeyr də vardı.
