Uhuddan sonraki hadisələr

Rəsulullah (s.ə.s.) doqquz səhabəsi ilə birlikdə^[23] Bəni-Nadir yurduna gələrkən onların yığışıb öz aralarında söhbət etdiklərini görür. Amr ibn Ümeyyənin bilmədən öldürdüyü iki şəxsin qan bahasını ödəmək istədiyini bildirincə Ona  belə cavab verirlər:

– İstədiyin kimi edərik, ey Əbəl-Qasım! Aramıza gəlib bizə baş çəkməkdə bir səbəbin də var! Amma əvvəlcə otur və bir az nəfəsini dər, sonra məsələni həll edərsən! Biz də oturub bunu öz aramızda müzakirə edək və hər şeyi yoluna qoyaq.

Cavab müsbət idi. Adama elə gəlirdi ki, yanlışlığın yanlışlıqlar doğurmasının qarşısı alınacaq və məsələ həllini tapacaq. Allah Rəsulu (s.ə.s.) kürəyini bir evin divarına söykəyib səhabələrlə birlikdə gözləməyə başlayır.

Nəticəsiz qalan sui-qəsd

Digər tərəfdə isə əsl simalarını gizlədib Rəsulullahı ləngitmək məqsədi güdən bu insanlar fürsətin ayaqlarına qədər gəldiyini düşünüb aralarında danışmağa başlayırlar. Huyey ibn Ahtab deyir:

– Ey Yəhudi xalqı, görürsünüz ki, Məhəmməd yanında on adam belə olmadan aranıza gəlib. Divarın dibində oturduğu evin damına çıxın, Onun üzərinə bir qaya parçası atıb öldürün! Bundan münasib bir vaxt tapa bilməzsiniz! Əgər O öldürülsə, yoldaşları da ətrafından dağılıb gedər. Qureyşdən gələnlər öz yurdlarına, əvs və xazrəçdən gələnlər də öz işlərinə qayıdarlar! Əgər bunu istəyirsinizsə, bu iş üçün bu gündən daha münasib vaxtı əsla tapa bilməyəcəksiniz! Bunu bu gün etməyib, bəs nə zaman edəcəksiniz?!

Onun bu təsirli sözlərindən sonra Amr ibn Cəhhaş adlı bir nəfər ayağa qalxıb:

– Elə isə mən o evin damına çıxıb Onun üstünə yekə bir daş atım, – deyir və  Peyğəmbərimizin kölgəsində oturduğu evə doğru yönəlir.

Əlbəttə, onların hamısı eyni fikirdə deyildi, bu məqamda vəziyyətin təhlükəli olduğunu görüb onlara xəbərdarlıq etməyi lazım bilən Səlləm ibn Mişkəm irəli çıxıb:

– Ey camaat, həmişə mənə müxalif olsanız da, barı gəlin bu gün məni dinləyin! Allaha and olsun ki, əgər siz bunu etmək istəsəniz, O, bundan xəbərdar olar və xəyanətinizin dərhal fərqinə varar. Həm də bu, Onunla bizim aramızdakı anlaşmanın pozulması deməkdir ki,  əsla belə bir iş görməyin!

Səlləmin dediklərinə fikir verməyən Amr ibn Cəhhaş bir daş götürüb evin damına çıxır. Elə bu zaman Cəbrail gəlib Allah Rəsulunu vəziyyətdən xəbərdar edir. Açıq-aydın xəyanət idi. Görünür, düşmən düşmənçiliyindən əl çəkmək istəmirdi. Allah və Rəsulu əleyhinə etdikləri əməllər onları qurtuluşu olmayan bir yola sürükləyirdi. Allah Rəsulu (s.ə.s.) oturduğu yerdən qalxıb bir iş dalınca gedirmiş kimi sürətli addımlarla Mədinə istiqamətinə yönəlir. Hadisədən xəbəri olmayan səhabələr də: "Rəsulullah indi qayıdar," – deyə oturub gözləyirlər.

Evin damında tələ qurub gözləyən Bəni-Nadir yəhudiləri işin sona çatmasını səbirsizliklə gözləyirdilər. Bu zaman uzaqdan bir nəfərin gəlişini görürlər, sevinirlər. Ancaq bu sevinc uzun sürmür. Gələn öz qəbilələrindən olan bir yəhudi idi. Onların təlaşla nəyi isə gözlədiyini görüb soruşur:

– Nə etmək istəyirsiniz?

– Məhəmmədi öldürüb əshabını əsir almaq istəyirik.

– Yaxşı bəs Məhəmməd haradadır?

– Burada yaxınlıqdadır!

– Vallah, mən bir az əvvəl Məhəmmədi Mədinədə gördüm.

Son cümlə bütün ümidlərini qırır. Qol-qanadları sınır. Səlləm haqlı idi; Allah Rəsuluna xəbər çatmış, O da dərhal bu məkanı tərk edib Mədinəyə getmişdi.