Uhuddan sonraki hadisələr

Narahatçılıq və hesablaşma

Allah Rəsulunun qayıtması gecikincə səhabələr də əndişəyə qapılır və Onu oturub gözləməkdənsə,  gedib axtarmaq qərarına gəlirlər.  Hz. Əbu Bəkir də:

– Burada gözləməyin bir mənası yoxdur. Rəsulullah mütləq əhəmiyyətli bir iş üçün getmişdir, – deyincə hamısı birlikdə durub axtarmağa başlayır. Onların da çıxıb getdiyini görən və niyyətlərinin aşkar olmasından əmin olan Huyey ibn Ahtab:

– Əbul-Qasım (Rəsulullah) tələsdi. Halbuki biz Onun istədiyini yerinə yetirmək və Onu  aramızda qonaq etmək istəyirdik, – deyə vəziyyətdən çıxmağa çalışır.

Ancaq olan olmuşdu. Kinanə ibn Suveyra irəli çıxır və onlara:

– Məhəmmədin niyə buradan qalxıb getdiyini bilirsinizmi? – soruşur.

– Xeyr, vallah, bilmirik. Bəs sənin bildiyin bir şey varmı? – deyirlər.

– Əlbəttə, – deyir, – Tövrata and olsun ki, mən bunun səbəbini yaxşı bilirəm. Məhəmməd ona görə buradan durub gedib ki, sizin tələniz barədə Ona xəbər verilmişdir. Öz-özünüzü aldatmayın, Allaha and olsun ki, O, şübhəsiz, Allahın Rəsuludur. Şübhəsiz, O, peyğəmbərlərin sonuncusudur. Siz Onu Harun nəslindən gözləyirdiniz, amma Allah Onu öz dilədiyi yerə nəsib etdi. İstər bizim kitabların bildirdiyinə, istərsə də təhrif olunmamış Tövratda oxuduqlarıma görə, Onun doğum yeri Məkkə, hicrət edəcəyi yer isə Yəsribdir. Xüsusuyyətlərinə gəlincə eynən kitablarımızda yazıldığı kimidir.

Kinanə sözünü bu xəyanətdən sonra başlarına gələcək işlərin üstünə  gətirir və bunları deyir:

– Onun sizə təklif edəcəyi şey sizin Onunla savaşmağınızdan daha xeyirlidir. Ancaq mən sizin mal-mülkünüzü, ev-eşiyinizi və yurdunuzu tərk edib ailələrinizin fəryadları altında buradan çıxıb getdiyinizi görürəm. Bu, sizin şərəfinizdir. Gəlin bu iki xüsusda mənimlə razılaşın, çünki üçüncüsündə heç bir xeyir yoxdur.

– Yaxşı, bəs o iki şey nədir?

– Müsəlman olub Məhəmmədin dininə girmək. Bunu etdiyiniz zaman malınızı və ailənizi qorumuş, Onun əshabı ilə eyni uca məqama çatmış olursunuz. Həm mallarınız sizdə qalar, həm də yurd-yuvanızı tərk etməmiş olarsınız.

– Biz Tövratı atıb Musanın əhdinə müxalif ola bilmərik.

– Elə isə gözləyin. Şübhəsiz, O: "Ölkəmdən çıxıb gedin!" – deyə sizə xəbər göndərəcək. Bu tələbinə razılıq verin. Çünki O, sizin mal və canınızı özünə halal görməz. Bu vəziyyətdə mallarınız da öz əlinizdə qalar. Onları istəsəniz, satarsınız, istəsəniz də, saxlayarsınız.

– Bax bu, mümkündür, – deyirlər. Bu vaxt  Səlləm sözə qarışır:

– Mən etdiklərinizin doğru olmadığını söyləmiş və qəbul etmədiyimi bildirmişdim. O, indi bizə: "Yurdumdan çıxıb gedin!" – deyə xəbər göndərəcək, – deyir.

Birdən-birə  öz başçılarına tərəf dönür və ona səslənir:

– Ey  Huyey! Nəbadə sən Onun sözünə etiraz edəsən! Nə deyirsə, onu da  et və ölkəsindən çıx!

Çarəsiz Huyey məyus halda:

– Yaxşı, – deyir, – yaxşı, etiraz etməz, dediyini də qəbul edərəm.

Digər tərəfdə Bəni-Nadir yurdunu tərk edib Allah Rəsulunu (s.ə.s) axtarmağa gedən doqquz səhabə yolda Mədinədən gələn bir nəfərlə qarşılaşır və ondan Rəsulullahı görüb-görmədiyini soruşur. O adam da Rəsulullahı Mədinənin bir məhəlləsində gördüyünü söyləyincə iti addımlarla həmin ünvana tələsirlər. Bu zaman Allah Rəsulu (s.ə.s.) Məhəmməd ibn Məsləməni mühüm bir məsələni yerinə yetirmək üçün hüzuruna çağırmışdı. Hüzuruna gəlib:

– Ya Rəsulullah! Nə üçün qalxdığını belə anlaya bilmədik? – deyə getməsinin səbəbini soruşurlar. Rəsulullah (s.ə.s.):

– Yəhudilər Mənə qarşı sui-qəsd planlaşdırmışdı. Bunu Allah xəbər verincə dərhal oradan uzaqlaşdım,^[24]– cavabını verir.

Məsələ indi aydınlaşmışdı. Demək ki, bu qədər ləngitmə ərz edilən məsələnin həlli üçün deyil, sui-qəsdi hazırlamaq üçün vaxt qazanmağa hesablanmış taktika idi.

Rəsulullahın elçisi

Bu vaxt Məhəmməd ibn Məsləmə gəlmiş, Rəsulullahın tapşırığını gözləyirdi.

– Bəni-Nadir yəhudilərinin yanına get və onlara de ki, Rəsulullah: "Yurdumdan çıxıb gedin!" – deyə məni sizin yanınıza  göndərdi.

Məhəmməd ibn Məsləmə dərhal Bəni-Nadir yurduna yollanır. Gəlişini görən Bəni-Nadirin başçıları onlarla bağlı bir xəbərin gəldiyini hiss edirlər və tez onun ətrafına toplaşırlar. Öncə Məhəmməd ibn Məsləmə sözə başlayır:

– Məni Rəsululah (s.ə.s.) bir məktubla sizin yanınıza göndərdi. Ancaq o məktubu sizə bu məclisinizdə olan və hər birinizin də bildiyi bir məsələni xatırlatmamış verməyəcəyəm.

– Yaxşı, nə məsələdir?

– Musaya endirilən Tövrat haqqı üçün söyləyin! Hələ Məhəmmədə peyğəmbərlik verilmədən əvvəl də mən buraya gəlmiş və sizin məclisinizdə iştirak etmişdim.

Yanınızda Tövrat var idi və o gün siz mənə: "Ey İbn Məsləmə! İstəyirsənsə, gəl qarnını doyuraq. İstəyirsənsə, gəl səni də Yəhudi edək," – demişdiniz. Mən də: "Yox, siz sadəcə mənə yemək verin. Mən Yəhudi olmaq istəmirəm və əsla da Yəhudi olmayacağam,"– demişdim. Bunun cavabında siz mənə yemək gətirmiş və demişdiniz ki: "Bu, Yəhudilərin dini olduğu üçün sən onu qəbul etmirsən. Sanki, kimlərdənsə eşitdiyin Həniflik dininin tərəfdarısan. Ancaq Əba Amir ər-Rahib onun  (o dinin) sahibi deyildir. Onun əsas sahibi gülər üzlüdür, qırmızımtıl gözləri vardır ki, Yəmən tərəflərdən gələcək. Dəvəyə minəcək, "şəmlə" adlanan libas geyəcək, az yeməklə kifayətlənəcək, qılıncı daim çiynində olacaq, hikmətlə danışacaq və sanki, O, sizin aranıza gələcək və sizinlə vəhdət təşkil edəcək. Vallah, O, sizin diyarda məskən salacaq. Bu da o deməkdir ki, kimlərsə məhrum qalacaq, kimlərsə öldürüləcək, kimlərsə cəzalanacaq".