Vüslətə Doğru

Kəbədən uzaqlaşarkən də elə bir məkan seçirdi ki, onu görüb seyr edə bilsin. Bu yer Nur dağının zirvəsi idi. Bu zirvənin Kəbəni quş baxışı süzən  hissəsində Hira adlı bir mağara var idi. Allah Rəsulu (s.ə.s.) Kəbədən uzaqlaşdığı dəmlərdə bura gəlir, günlərlə, hətta aylarla burada qalıb vaxtını qulluqla dəyərləndirirdi. Məlum idi ki, bu, qiyamətə qədər hökmü davam edəcək cahanşümul bir bəyanın ağırlığını götürə bilmək üçün Uca Allahın buyurduğu bir tale idi.

Hüznlü Peyğəmbərin boynu bükük idi. Arabir mağaranın dəhlizindən süzdüyü Kəbənin də boynunu bükük görür və bu mənzə­rə qarşısında bir daha boynunu bükməyə məcbur olurdu. Bəlkə də, gələcəkdəki iman dolu, təmiz və dupduru halını təsəvvür edib həmin günlərin xəyalı ilə zərrə qədər də olsa, təsəlli tapa bilirdi. Burada qaldığı müddətdə ibadətlə bütünləşir, bəlkə də, uzaqdan süzərək hicranını dilə gətirdiyi Kəbəni və ona edilənləri bir-bir zikr edərək iflasa uğrayan insanlıq etimadını onlara yenidən bəxş etməsi üçün Allaha dua edib yalvarırdı. Saatlarla yol gedib çatdığı Nur dağı, sanki, nurun sahibini dəvət edir, onunla birlikdə səmadan gələcək nuru gözləyirdi. Sanki, Kəbəyə rüku edən Hirada Onun əğyara qapalı, Haqqa açıq bir ibadəti, mübarək əlləri ilə üzünü qovuşdurduğu anlarda da başqa vaxtlarda duymadığı  təsəvvüredilməz könül  ziyafəti vardı.