Vüslətə Doğru

Varlıq salama durmuşdu

Bütün bunlara əlavə olaraq qarşısına çıxan hər ağac, hər daş, hər canlı Peyğəmbərimizi görər-görməz hərəkətə gəlir, Onu salamlayır və sanki, peyğəmbərliyin astanasında Ona ehtiramını bildirirdi. İlk insanla başlayan mərhələdə bütün peyğəmbərlər və onların nəfəsində yetişən Allah dostlarının “gəlir” deyə müjdəsini verdiyi bir Şəxsin təşrifində, təbii ki, məxluqat da öz üzərinə düşən vəzifəni yerinə yetirəcək və yanına yaxınlaşanda salama duracaqdı. Çünki məxluqatın yaradılışının yeganə səbəbi O idi. Çünki O olmasaydı, məxluqat da olmayacaqdı.

Yenə tez-tez rastlaşdığı bənzər hadisələrdən sonra evə gələrək Xədicə anamıza narahatçılığını bildirmişdi. Yenə də Xədicə anamız Ona təsəlli vermiş və inamla belə demişdi:

− Şübhəsiz ki, Allah Səni əsla hədər etməz və Sənə bir zərər toxundurmaz. Çünki Sən həmişə doğru söz danışır, əmanətə sadiq qalır və yaxınlarına baş çəkir, onların qayğısına qalırsan.^[3]