Davamçılar və möhnət illəri

İkinci dəfə də eyni aqibəti yaşayan Əbu Zər Allah Rəsulunun (s.ə.s.) sözlərini xatırlayır. Demək ki, bu gün zamanı deyildi, insanlar hələ bu hərəkəti qəbul edəcək səviyyəyə çatmamışdı. Deməli, hər dövrün şərtləri nəzərə alınmalı və ona uyğun hərəkət planı hazırlanmalıdır. Yeni doğulmuş körpədən iyirmi yaşlı gəncin hərəkəti gözlənilməməli və inkişafına uyğun bir davranış tapılmalı idi.

Əbu Zər yaşadığı bu acı təcrübədən sonra yenidən yurduna üz tutacaqdı. Onun başına gələnlər bütün möminlərə də bir dərs olmuşdu. Həmin gün, xüsusilə, zəif və kimsəsizlər hədəf seçilmişdi, hər fürsətdə təhqirə məruz qalırdılar. Allah Rəsulu (s.ə.s.) əmisi Əbu Talibin himayəsində olduğuna və Hz. Əbu Bəkir də qövmü  arasındakı böyük  nüfuzuna görə belə təhqiramiz hücumlara məruz qalmırdı. Digər müsəlmanlar isə Qureyş üçün bir növ əyləncə vasitəsinə çevrilmişdi. Hər cür həqarətlə üzləşir, hər yerdə sıxışdırılır, aciz vəziyyətdə qoyulur, hər cür  zorakılığa məruz qalırdılar.^[12]

Səadətə doğru

Bütün bunlar nəyi dəyişdirirdi ki? İman kimi bir dəyərə qovuşandan sonra hansı güc və qüvvə insanın qarşısına çıxa, onu dəyərlərindən uzaqlaşdıra bilərdi? Qureyşin kininə inad olaraq iman dairəsi sürətlə böyüyür, Peyğəmbərimizin ətrafı hər gün yeni iman edənlərlə şənlənirdi.