Gözlənilən hadisələr və Uhud

Musab polad kimi möhkəm imana sahibi idi və bu iman gücü ilə qarşısıalınmaz tufanı xatırladırdı. Müsəlman cəbhəsindəki bir anlıq qarşılıqlıq onu dəliyə döndərmişdi! Bir əlində bayraq, bir əlində qılınc əzmlə çarpışırdı.

İbn Qamiə Rəsulullahı öldürməyə and içmişdi. Əynində zireh olan Hz. Musab da Allah Rəsuluna (sallallahu əleyhi və səlləm) çox bənzəyirdi. Buna görə də Uhud boyu Məkkə müşriklərinin hədəfinə çevrilmişdi Hz. Musab! İbn Qamiə qəfildən Musabın qarşısına çıxır. Hər iki tərəf qılıncını çəkir və zərbələr bir-birini təqib edir. Gərgin bir mücadilədən sonra Hz.Musab şəhid olur. Cansız bədəni Uhudda qalır, əziz ruhu isə şəhidlər arasında pərvaz edir...

Ancaq Hz.Musab şəhid olsa da, bayraq yerdə qalmır. İndi onu Hz.Musabın surətində bir mələk dalğalandırırdı.

İbn Qamiə Rəsulullahı öldürdüyünü sanırdı. Qureyşlilərin yanına gəlib: "Məhəmmədi öldürdüm," – deyə sevincindən nərə çəkməyə başlayır. Bu sözlər Uhudun hər tərəfində əks-səda verir. Səsi eşidən səhabələrin bəziləri qılıncını atır, hüznə qərq olur.

Bunu eşidib qəzəblənən Hz. Ömər:

– Kiminsə "Məhəmməd öldürüldü" dediyini eşitməyim, yoxsa heç tərəddüd etmədən başını bədənindən ayıraram, – deyir və belə bir ehtimalı ağlına da gətirmirdi.^[22]

Peyğəmbərimizin öldüyünü eşidən Malik ibn Duhşum Xaricə ibn Zeydin yanına gəlir və  bunun yalan və ya doğru olduğunu öyrənmək istəyir. Hz.Xaricə ona belə cavab verir:

– Rəsulullah öldürülmüş olsa belə, Allah Hayydır (Canlı, həyatı verən, əzəli həyat sahibi; Allahın isimlərindən biri) və O əsla ölməz! Rəsulullah Rəbbindən aldığı risalət (peyğəmbərlik) vəzifəsini təbliğ etdi, elə isə qalx və sən də Onun dini uğrunda var gücünlə döyüş!

Sad ibn Rəbi də belə davranır. Onun da yanına gəlib bu xəbəri verirlər. Əshabın ən çox həssaslıq göstərdiyi məsələ idi bu və o da çox böyük sarsıntı keçirir. Amma çox keçmədən özünə gəlir və ilahi qayənin davam etdiyini nəzərə çatdırır, Rəsulullahın həyatını fəda etdiyi yolda ölənədək mübarizə aparmağın vacibliyini söyləyib ətrafındakılara yenidən cəbhəni göstərir.

Uhudda tufan qopduğu bu qarşılıqlıqda Peyğəmbərimizin sağ-salamat olduğunu ilk görən və əshaba çatdıran Qab ibn Malik olur. Qarşısına çıxan  hər kəsə:

– Rəsulullahı öz gözlərimlə gördüm, dəbilqəsinin altından qan sızır, amma sağdır! Ey Müsəlman camaatı! Müjdələr olsun! Budur Rəsulullah buradadır, – deyir və uca səslə Peyğəmbərimizin yaşadığını elan edirdi.

Bu səslə Uhudun ab-havası büsbütün  dəyişirdi; hamı səsin gəldiyi tərəfə yönəlir və Uhud, sanki, cana gəlirdi.

Ancaq Hz.Qabın bu həyəcanını görən Allah Rəsulu (sallallahu əleyhi və səlləm) ona xəbərdarlıq edəcək və uzaqdan əli ilə işarə edərək hay-küy salmamasını bildirəcəkdi. Çünki belə bir davranış eyni zamanda düşmənə ünvanı göstərmək demək idi.

Hər şeyə rəğmən, mərhəmət

Bu əsnada Rəsulullahın dəbilqəsi də parçalanmış və dəbilqənin iki halqası yanaqlarına batmışdı. Bundan əlavə Allah Rəsulu (s.ə.s.) Mədinədən gedib Məkkə ordusuna qoşulan Əbu Amirin tələ qurmaq üçün qazdığı quyulardan birinə düşmüş və az qala huşunu itirmişdi.

Bu mənzərə əshabı hövsələdən çıxarır. Hz.Əli dərhal qaçıb mübarək əllərindən tutur. Eyni zamanda Talha ibn Ubeydullah da çuxura enir, əlindəki nizəni yerə dayayıb çiyni ilə iki zirehin ağırlığından qalxmağa çətinlik çəkən Rəsulullaha kömək edir. Çox keçmədən Rəsulullahın iltifat dolu sözlərini eşidir Hz.Talha:

– Bu gün Talha  hər şeyə layiq oldu.

Bu sözlər Hz.Talhaya Uhudun bütün yorğunluğunu, bütün ağrılarını, əziyyətlərini unutdurur. Sevincindən,  sanki,  uçur, ömrü boyu yaşamadığı rahatlığı hiss edir qəlbində...