Gözlənilən hadisələr və Uhud

Rəsulullahın (s.ə.s.) səslənişinə şahid olan Abdurrahman ibn Avf təəccüb içində:

– Ya Rəsulullah, – deyir, – Musab daha öncə şəhid olmadımı?   – Elədir, – deyir Allah Rəsulu (sallallahu əleyhi və səlləm), – Musabın vəzifəsini bir mələk icra edir!^[27]

Bir ara Allah Rəsulu yanındakı Haris ibn Simmədən Abdurrahman ibn Avfı soruşur, o da Hz. Abdurrahmanın bir tərəfdə düşmənlə əlbəyaxa olduğunu söyləyir. Bu vaxt Rəsululllah:

– Heç şübhə yox ki, mələklər onunla birlikdə  döyüşür, – deyə buyurur.

Allah Rəsulunun (s.ə.s.) müjdəsini alan Hz.Haris dərhal Abdurrahman ibn Avfın yanına qaçır, onun ətrafında yeddi müşrikin yerə sərildiyini görür.

– Qoluna quvvət! Bunların hamısını sən öldürdün? – deyə soruşur.  O da çaşqın halda:

– Bunu və bunları mən öldürdüm, –  deyir və ardınca da:

– Bunları isə kimin öldürdüyünü görmədim, – deyə əlavə edir.

Hz.Haris Allah və Rəsulunun verdiyi xəbərin doğruluğu qarşısında heyrətini gizlədə bilməyib "Allah və Rəsulu, şübhəsiz, doğru söyləyir" mənasına gələn: "Sadaqallahu və  Rəsuluh," – deyir.

Bədirdə Allah Rəsulu ilə birlikdə olmadığı üçün kədərlənən və xəcalət çəkən Ənəs ibn Nadr: "Rəsulullahın  ilk  döyüşü olan Bədirdə  iştirak edə bilmədim, əgər Allah (c.c.) mənə müşriklərlə yenidən qarşılaşma imkanı verərsə, Allah üçün nələr edəcəyimi mən bilirəm," – deyir və Allah yolunda vuruşmaq eşqi ilə alışıb-yanırdı.

İndi isə Allah (c.c.) onun arzu etdiyi fürsəti qarşısına çıxarmış, və o da layiqincə döyüşmək üçün Uhuda gəlmişdi.

Döyüşün ikinci yarısı hücuma məruz qaldıqları zaman əllərini açıb ürəyini boşaldır: "Allahım! Yoldaşlarımın etdiklərinə görə Səndən üzr istəyir, əfvini rica edirəm. Bunların hərəkətlərinə görə  də – müşrikləri nəzərdə tuturdu – Səndən aman diləyib əfvinə sığınıram.

Görünür, baş verənlərdən məyus olmuşdu, meydandakı nəticəni heç cür qəbul edə bilmirdi. Buna görə də qılıncını götürüb düşmən cərgələrinə girməyi düşünür. Qarşısına ənsar və mühacirlərdən ibarət bir dəstə çıxır, Rəsulullahın öldürülməsi xəbərindən sonra qolları sustalmış, qılınclarını bir kənara atmışdılar. Hz.Ənəs təlaşla:

− Niyə burada oturmusunuz? − deyə soruşur.

− Rəsulullah öldürüldü, − cavabını verirlər.

Dünya başına fırlanır. Savaş meydanında da olsa, mömin özünü itirməməli idi. Onun inandığı İslamiyyət peyğəmbər belə olsa, şəxslərin həyatı ilə məhdudlaşan bir sistem deyildi və istənilən vəziyyətdə yaşayan, varlığını davam etdirən bir quruluş demək idi. Ona görə Uhudda çarəsiz gözləyənlərə səslənərək:

− Onun olmadığı bir dünyada yaşamağın nə mənası var, nəyinizə lazımdır? Haydı, siz də qalxın və Rəsulullahın öldüyü yolda canınızı qoyun və ölün! − deyir.